USTAWA “ZA ŻYCIEM” 

Ustawa z dnia 4 listopada 2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem” http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WMP20160001250 

Kto może skorzystać z uprawnień?

• każda kobieta w ciąży i jej rodzina (w zakresie informacji i poradnictwa dotyczącego rozwiązań wspierających rodzinę); 
• rodziny, w których przyjdzie, albo przyszło na świat ciężko chore dziecko; “Ciężka choroba” oznacza: 

1. a) ciężkie i nieodwracalne upośledzenie 

albo 

1. b) nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu dziecka 

• kobiety, które otrzymały informację o tym, że ich dziecko może umrzeć w trakcie ciąży lub porodu; 
• kobiety, których dziecko zmarło bezpośrednio po porodzie na skutek wad wrodzonych;
• kobiety, które po porodzie nie zabiorą do domu dziecka z powodu: 

1. a) poronienia 
2. b) urodzenia dziecka martwego 
3. c) urodzenia dziecka niezdolnego do życia 
4. d) urodzenia dziecka obarczonego wadami wrodzonymi albo śmiertelnymi schorzeniami 

Jakie uprawnienia przysługują kobietom w ciąży w ramach ustawy “Za życiem”?

• każda kobieta w ciąży ma prawo do korzystania poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej oraz z usług farmaceutycznych udzielanych w aptekach;
• świadczenia ambulatoryjnej opieki specjalistycznej i świadczenia szpitalne powinny być udzielone tym osobom w dniu zgłoszenia;
• jeżeli udzielenie świadczenia w dniu zgłoszenia nie będzie możliwe, powinno ono zostać zrealizowane w innym terminie, poza kolejnością wynikającą z prowadzonej listy oczekujących;
• w przypadku świadczeń ambulatoryjnej opieki zdrowotnej (AOS) świadczenie powinno zostać udzielone nie później niż w ciągu 7 dni roboczych od dnia zgłoszenia; 
• od 4 do 9 dodatkowych wizyt położnej w opiece nad dzieckiem (tzw. wizyty patronażowe) oraz większa ilość wizyt poradnictwa edukacji przedporodowej. Od 21 tygodnia ciąży do rozwiązania, położne przygotowywać będą kobiety do porodu i rodzicielstwa. Edukacja przedporodowa dotyczyć będzie porodu, połogu, karmienia piersią i rodzicielstwa; 
• poród w szpitalu na najwyższym specjalistycznym poziomie (III poziom referencyjny) – zgodnie ze wskazaniami lekarskimi; 
• koordynowana opieka nad kobietą w ciąży, zwłaszcza w ciąży powikłanej. Podczas porodu i połogu kobieta będzie miała zapewnioną opiekę położniczą, w tym zabiegi wewnątrzmaciczne, zgodnie ze standardami opieki położniczej nad ciążą i ciążą patologiczną. Noworodek będzie mieć zapewnioną opiekę neonatologiczną; 
• wsparcie kobiety karmiącej piersią (poradnictwo laktacyjne), zwłaszcza, jeśli dziecko urodziło się przed ukończeniem 37 tygodnia ciąży lub ważyło w chwili porodu poniżej 2500 gramów. 

Jaki dokument potwierdza powyższe uprawnienia dla kobiet w ciąży?

Dokumentem potwierdzającym powyższe uprawnienia dla kobiet w ciąży jest zaświadczenie od lekarza potwierdzające ciążę, wraz z dokumentem potwierdzającym tożsamość pacjentki. 

Do czego uprawnia rodziny, w których przyszło na świat ciężko chore dziecko posiadanie zaświadczenia “Za życiem”?

1. Dzieci do 18 r. ż. (Dzieci u których stwierdzono ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu):

• do korzystania z wyrobów medycznych, na zasadach określonych w ustawie „Za życiem”, 
• do  korzystania poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej oraz z usług farmaceutycznych udzielanych w aptekach. 

2. Dzieci z orzeczoną niepełnosprawnością, do:

• porad, jak pielęgnować i wychowywać dziecko, 
• pierwszeństwa w udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej, 
• pomocy psychologiczna dla dzieci i rodziców, 
• rehabilitacji leczniczej, 
• częściowej lub pełnej refundacji zakupu wyrobów medycznych  (np. pieluchomajtki, cewniki, protezy),  na podstawie zlecenia upoważnionej osoby (np. lekarz pediatra, neonatolog)
• zakupu leków poza kolejnością, 
• opieki nad dzieckiem na czas urlopu bądź odpoczynku (tzw. opieka wytchnieniowa),

• kompleksowej usługi opiekuńczej i rehabilitacyjnej, 
• jednorazowego świadczenia z tytułu urodzenia się dziecka, u którego zdiagnozowano ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu (tzw. świadczenie “ Za życiem”) w wysokości 4000zł. Szczegółowe informacje znajdziesz w zakładce dotyczącej świadczeń OPS.

• opieki poprawiającej jakość życia osób w ostatniej fazie choroby (opieki paliatywnej i hospicyjnej w warunkach domowych lub stacjonarnych), , 
• innych świadczeń wspierających rodzinę, w tym pomocy prawnej (prawa rodzicielskie i uprawnienia pracownicze), 
• informacji  o innych formach wsparcia zawartych w ustawie „Za życiem”. 

3. Dzieci do lat 3, u których zdiagnozowano ciężkie i nieodwracalne upośledzenia albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju lub w czasie porodu  (zaświadczenie “za życiem”) oraz  noworodki urodzone przedwcześnie przed ukończeniem 33. tygodnia ciąży z bardzo małą masą urodzeniową, wymagające specjalistycznej opieki.

• DOK czyli Dziecięca Opieka Koordynowana to ośrodki realizujące kompleksową opiekę nad dzieckiem.

 

Kompleksową, czyli jaką?

Opieka kompleksowa to taka, która zapewnia dostęp i terminy do niezbędnych specjalistów, których nadzorem dziecko powinno być objęte. Dostęp i bookowanie terminów na czas to zadanie spoczywające na ośrodka działającego w ramach DOKu. WAŻNE! Ta forma opieki nad dzieckiem nie jest określona limitami, co oznacza że pula zabiegów, wizyt czy kontroli nie może zostać wyczerpana, a Ty nie będziesz czekać z dzieckiem do następnego roku.

Jak długo dziecko pozostaje pod opieką DOKu?

Opieka może być sprawowana do 3. roku życia dziecka, przy czym po upływie każdego roku lekarz prowadzący w porozumieniu ze specjalistycznym zespołem podejmuje decyzję o jej kontynuacji, bądź zakończeniu.

Jaki jest cel takiej opieki?

Kompleksowa opieka nad dzieckiem, w pełni dostosowana do konkretnego schorzenia, ma na celu całkowite wyeliminowanie zaburzeń i dalszy normalny rozwój dziecka lub zapobieganie utrwalaniu się niepełnosprawności i dalszy, względnie prawidłowy rozwój dziecka z koniecznością tylko niewielkiej pomocy terapeutycznej.

Ideą jest intensywna pomoc i wsparcie dzieci w taki sposób, by zredukować ograniczenia w ich rozwoju wynikające z choroby czy niepełnosprawności i zminimalizować negatywne skutki ich schorzeń

Gdzie jest realizowana opieka w ramach programu DOK?

W województwie śląskim program realizowany jest w Górnośląskim Centrum Zdrowia Dziecka im. św. Jana Pawła II w Katowicach. tel. 32 2071970

Wymagane dokumenty 

Podstawą do starania się o objęcie ustawą jest zaświadczenie, które potwierdza ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu. Zaświadczenie o chorobie powstałej w prenatalny okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, można otrzymać od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (lekarza, z którym Narodowy Fundusz Zdrowia zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, albo lekarza który jest zatrudniony lub wykonuje zawód w przychodni, z którą NFZ zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej). 

WZÓR ZAŚWIADCZENIA:
http://www.toskaiprzyjaciele.pl/wp-content/uploads/2021/06/wzor-zaswiadczenia.pdf 

Kto może wystawić zaświadczenie? 

• lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, 
• lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, który posiada specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii lub neonatologii, neurologii dziecięcej, kardiologii dziecięcej lub chirurgii dziecięcej,
• specjalista w dziedzinie pediatrii.

 

Który ośrodek w Gliwicach pełni rolę koordynacyjnego w programie ”Za życiem”? 

Zespół Szkół Ogólnokształcących Specjalnych nr 7 w Gliwicach
ul. Aleksandra Gierymskiego 7, 44-102 Gliwice, tel. (32) 231 42 01 www.zso7-gliwice.pl

Jakie są zadania ośrodka koordynacyjno-rehabilitacyjno-opiekuńczego? 

Do głównych zadań ośrodka należy: 

– udzielanie rodzicom specjalistycznej informacji dotyczącej problemów rozwojowych dziecka; 

– wskazywanie właściwych dla dziecka i jego rodziny form kompleksowej, specjalistycznej pomocy, w szczególności rehabilitacyjnej, terapeutycznej, fizjoterapeutycznej, psychologicznej, pedagogicznej i logopedycznej; 

– wskazywanie jednostek udzielających specjalistycznej pomocy dzieciom; 

– organizowanie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka – w zależności od potrzeb dziecka oraz dodatkowych usług terapeutów, fizjoterapeutów, psychologów, pedagogów, logopedów i innych specjalistów; 

– koordynowanie korzystania z usług specjalistów dostępnych na obszarze powiatu. 

Uchwała nr 160 Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2016 r. w sprawie programu kompleksowego wsparcia dla rodzin „Za życiem”: (http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WMP20160001250)

 

ORZECZENIE O NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI 

Gdzie można uzyskać orzeczenie o niepełnosprawności? 

Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności (MZON), ul. Bojkowska 20, 44-100 Gliwice. 

Godziny pracy Zespołu: 

poniedziałek 10:00 – 16:30, wtorek, środa, czwartek 8:00 – 14:00, piątek: 8:00 – 13:30 

Wymagane dokumenty. 

• wniosek o wydanie orzeczenia o niepełnosprawności 
• druk zaświadczenia lekarskiego 
• dokumenty potwierdzające stan zdrowia osoby, której dotyczy wniosek, czyli: 

– dokumentację medyczną (np. karty informacyjne leczenia szpitalnego, wyniki badań diagnostycznych lub konsultacji specjalistycznych); 

– inne dokumenty, które posiadasz i mogą mieć wpływ na ustalenie niepełnosprawności (np. opinia psychologiczno-pedagogiczna). 

Właściwe druki są dostępne w Miejskim Zespole ds. Orzekania o Niepełnosprawności, ul. Bojkowska 20, 44-100 Gliwice lub na stronie internetowej:

https://opsgliwice.pl/formy-pomocy/niepelnosprawnosc/miejski-zespol-spraw-orzekania%20-o-niepelnosprawnosci/zalatwianie-sprawdokumenty-pobrania/

Kto wypełnia zaświadczenie lekarskie? 

Zaświadczenie lekarskie wypełnia lekarz, pod którego opieką lekarską znajduje się dziecko.

Jak długo ważne jest zaświadczenie lekarskie? 

Miesiąc od daty wydania i w tym czasie należy złożyć wniosek. 

Co zrobić krok po kroku? 

1. Złóż wypełniony i podpisany wniosek wraz z wymaganymi dokumentami w MZON w Gliwicach. 
2. Staw się na posiedzeniu składu orzekającego w wyznaczonym terminie. O terminie rozpatrzenia wniosku zostaniesz powiadomiony nie później, niż na 7 dni przed jego rozpatrzeniem. Jeśli się nie stawisz na posiedzenie, to sprawa pozostanie bez rozpatrzenia. Jeżeli jednak okoliczność niestawienia się jest usprawiedliwiona ważnymi przyczynami lub zdarzeniami losowymi (nagła choroba, wypadek itp.), przewodniczący zespołu na Twój wniosek wyznaczy nowy termin rozpatrzenia sprawy. 

Uwaga: Ocena wystąpienia okoliczności uzasadniających wyznaczenie powtórnego terminu posiedzenia należy do przewodniczącego zespołu orzekającego o niepełnosprawności i ma charakter zindywidualizowany. Przewodniczący zespołu nie ma zatem obowiązku uwzględnić wniosku strony. 

Wyjątek! Jeżeli nie jesteście w stanie uczestniczyć w posiedzeniu składu orzekającego z powodu długotrwałej i nierokującej poprawy choroby uniemożliwiającej osobiste stawiennictwo (potwierdzonej zaświadczeniem lekarskim), a lekarz – przewodniczący składu orzekającego – uzna posiadaną dokumentację medyczną za wystarczającą do wydania oceny stanu zdrowia, może być ona przeprowadzona bez badania, a orzeczenie wydane bez stawiennictwa Twojego lub dziecka. Oceny kompletności dokumentacji oraz przyczyn uzasadniających brak osobistego stawiennictwa dokonuje lekarz – przewodniczący składu orzekającego w sposób zindywidualizowany. 

UWAGA!
Jeśli zespół uzna, że brakuje jakiegoś dokumentu, może pisemnie wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w wyznaczonym terminie. Jeśli dokumentacja nie zostanie uzupełniona w terminie, zespół pozostawi wniosek bez rozpoznania. Zespół może także skierować osobę, której dotyczy wniosek, na dodatkowe specjalistyczne badania do Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w katowicach lub poprosić o wykonanie innych badań we własnym zakresie i dostarczenie wyników. 

3. Odbierz orzeczenie (powinno zostać wydane w terminie 14 dni kalendarzowych od posiedzenia). 

WAŻNE! Dopiero dysponując prawomocnym orzeczeniem, można złożyć wniosek o wydanie legitymacji osoby z niepełnosprawnością, na podstawie której można korzystać z ulg i uprawnień. Więcej informacji dotyczących uzyskania legitymacji znajdziesz tu: 

https://opsgliwice.pl/formy-pomocy/niepelnosprawnosc/miejski-zespol-spraw-orzekania-o-nie%20pelnosprawnosci/nowe-legitymacje/

Jak zweryfikować poprawność orzeczenia? 

Aby samodzielnie zweryfikować poprawność orzeczenia o niepełnosprawności należy wiedzieć, że dzieci, które nie ukończyły 16 roku życia zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku. 

Ocena niepełnosprawności dziecka dokonywana jest na podstawie następujących kryteriów: 

• niezdolności do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, takich jak: samoobsługa, samodzielne poruszanie się, komunikowanie z otoczeniem, powodującej konieczność zapewnienia stałej opieki lub pomocy, w sposób przewyższający zakres opieki nad zdrowym dzieckiem w danym wieku; 
• znacznego zaburzenia funkcjonowania organizmu, wymagającego systematycznych i częstych zabiegów leczniczych i rehabilitacyjnych w domu i poza domem; 
• przewidywanego okresu trwania upośledzenia stanu zdrowia z powodu stanów chorobowych, o których mowa poniżej, przekraczającego 12 miesięcy. 

Choroby uzasadniające konieczność stałej opieki lub pomocy dziecku to: 

• wady wrodzone i schorzenia o różnej etiologii prowadzące do niedowładów, porażenia kończyn lub zmian w narządzie ruchu, upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające samodzielne poruszanie się; 
• wrodzone lub nabyte ciężkie choroby metaboliczne, układu krążenia, oddechowego, moczowego, pokarmowego, układu krzepnięcia i inne, znacznie upośledzające sprawność organizmu, wymagające systematycznego leczenia w domu i okresowo leczenia szpitalnego; 
• upośledzenie umysłowe, począwszy od upośledzenia w stopniu umiarkowanym; 
• psychozy i zespoły psychotyczne; 
• całościowe zaburzenia rozwojowe, powodujące znaczne zaburzenia interakcji społecznych lub komunikacji werbalnej oraz nasilone stereotypy zachowań, zainteresowań i aktywności; 
• padaczka z częstymi napadami lub wyraźnymi następstwami psychoneurologicznymi; 
• nowotwory złośliwe i choroby rozrostowe układu krwiotwórczego do 5 lat od zakończenia leczenia; 
• wrodzone lub nabyte wady narządu wzroku powodujące znaczne ograniczenie jego sprawności, prowadzące do obniżenia ostrości wzroku w oku lepszym do 5/25 lub 0,2 według Snellena po wyrównaniu wady wzroku szkłami korekcyjnymi, lub ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w granicach 30 stopni; 
• głuchoniemota, głuchota lub obustronne upośledzenie słuchu, niepoprawiające się w wystarczającym stopniu po zastosowaniu aparatu słuchowego lub implantu ślimakowego. 

Przy ocenie niepełnosprawności dziecka bierze się pod uwagę: 

• rodzaj i przebieg procesu chorobowego oraz jego wpływ na stan czynnościowy organizmu; 
• sprawność fizyczną i psychiczną dziecka oraz stopień jego przystosowania do skutków choroby lub naruszenia sprawności organizmu; 
• możliwość poprawy stanu funkcjonalnego pod wpływem leczenia i rehabilitacji. 

UWAGA! Zawsze masz prawo złożyć odwołanie od orzeczenia! 

Jak odwołać się od orzeczenia wydanego przez MZON? 

Odwołanie od orzeczenia o niepełnosprawności wydanego przez MZON należy złożyć w terminie 14 dni od doręczenia orzeczenia. Instytucja, do której składa się odwołanie to: 

Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Katowicach, ul. Powstańców 41A, 40-024 Katowice, pokój 0.07 

mail : wzon.katowice@katowice.uw.gov.pl | tel. 32 20 77 813 

 

Wojewódzki Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności
Odwołanie składa się za pośrednictwem MZON. 

Jak się odwołać od decyzji Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności? 

Od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności przysługuje prawo wniesienia odwołania do Sądu Rejonowego (Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych), właściwego według miejsca zamieszkania osoby z niepełnosprawnością. 

Termin odwołania to 30 dni od dnia doręczenia orzeczenia. 

Odwołanie należy złożyć za pośrednictwem Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności. 

WAŻNE! Postępowanie sądowe w tym przypadku jest zwolnione od opłat, dlatego w razie wątpliwości co do prawidłowości wydanych orzeczeń warto złożyć odwołanie do sądu. Podczas trwania procesu sąd przeprowadzi postępowanie dowodowe, obejmujące przede wszystkim dowód z opinii biegłego lekarza specjalisty, mające na celu obiektywną ocenę treści wydanych orzeczeń. 

PORADNIA PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNA (PPP)

Gierymskiego 1, 44-100 Gliwice.
tel. 32 231 05 69, e-mail:  sekretariat@ppp.gliwice.eu

Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Gliwicach udziela dzieciom i młodzieży pomocy psychologiczno-pedagogicznej, w tym pomocy logopedycznej, pomocy w wyborze kierunku kształcenia zawodu, a także udziela rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno-pedagogicznej związanej z wychowywaniem i kształceniem dzieci i młodzieży. 

Czym zajmuje się Poradnia? 

Poradnia zajmuje się przede wszystkim: 

• wspomaganiem wszechstronnego rozwoju dzieci i młodzieży,
• podnoszeniem efektywności ich uczenia się,
• terapią zaburzeń rozwojowych i zachowań dysfunkcyjnych,
• pomocą w nabywaniu i rozwijaniu przez dzieci i młodzież umiejętności negocjacyjnego rozwiązywania konfliktów i problemów oraz innych umiejętności z zakresu komunikacji społecznej,
• pomocą uczniom w dokonywaniu wyboru kierunku kształcenia, zawodu i planowania kariery zawodowej,
• pomocą nauczycielom i rodzicom w diagnozowaniu i rozwijaniu potencjalnych możliwości i mocnych stron uczniów,
• prowadzeniem edukacji prozdrowotnej wśród uczniów, rodziców i nauczycieli,
• wspomaganiem wychowawczej i edukacyjnej funkcji rodziny,
• wspomaganiem wychowawczej i edukacyjnej funkcji szkoły,
• profilaktyką uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży,
• udzielaniem pomocy psychologiczno–pedagogicznej dzieciom i młodzieży z grup ryzyka,
• opiniowaniem i orzecznictwem.

 

3.1. Opinia o Wczesnym Wspomaganiu Rozwoju Dziecka (WWRD) 

 

Co to jest WWRD? 

Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka to wielospecjalistyczne, kompleksowe i intensywne działania, mające na celu stymulowanie funkcji odpowiedzialnych za rozwój psychomotoryczny i komunikację małego dziecka, od chwili wykrycia niepełnosprawności do czasu podjęcia przez dziecko nauki w szkole, a także pomoc i wsparcie udzielane rodzicom i rodzinie w nabywaniu przez nich umiejętności postępowania z dzieckiem. Wszystkie dzieci od momentu wykrycia u nich dysfunkcji i nieprawidłowości rozwojowych mają prawo do bezpłatnej, kompleksowej, profesjonalnej pomocy. 

Jak uzyskać WWRD? 

Konieczna jest wizyta z dzieckiem u lekarza pediatry/lekarza specjalisty lub psychologa/pedagoga/logopedy. Lekarz wyda zaświadczenie lekarskie stwierdzające opóźnienie/zaburzenie/niepełnosprawność występującą u dziecka, które jest podstawą do wydania opinii WWR. Konieczne jest, aby lekarz wyszczególnił rodzaj zaburzenia lub niepełnosprawność oraz stwierdził potrzebę wczesnego wspomagania rozwoju ze względu na jedną lub kilka następujących przyczyn: 

• opóźniony lub zaburzony rozwój psychoruchowy;
• niepełnosprawność ruchową w tym z afazją;
• niepełnosprawność intelektualną;
• niepełnosprawność sprzężoną (kilka niepełnosprawności równocześnie);
• autyzm i zespół Aspergera;
• zaburzenia wzroku, słuchu, mowy.

 

Wymagane dokumenty 

Wypełnij wniosek o wydanie opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju (otrzymasz go w PPP). Dołącz do wniosku dokumenty (zaświadczenie lekarskie stwierdzające potrzebę wczesnego wspomagania rozwoju, wcześniejsze opinie psychologiczne lub pedagogiczne – jeżeli są, dokumenty medyczne). 

Ile godzin przysługuje dziecku w ramach WWRD? 

Miesięczny wymiar godzin zajęć w ramach wczesnego wspomagania – w zależności od po­trzeb i możliwości psychofizycznych dziecka określonych przez zespół – ustala dyrektor pod­miotu organizującego zajęcia. Wynosi od 4 do 8 godz. w miesiącu. W przypadkach uzasadnionych potrzebami dziecka i jego rodziny, za zgodą organu prowadzą­cego podmiot realizujący zajęcia, miesięczny wymiar godzin zajęć w ramach wczesnego wspomagania może być wyższy niż 8 godzin. 

 

Oferta terapii w ramach WWRD: 

Oferta terapii dopasowana jest w  zależności od zdiagnozowanych przez specjalistów deficytów rozwojowych. WWRD to wielokierunkowe oddziaływanie skierowane na dziecko. Zakres oddziaływań obejmuje również rodzinę dziecka. 

 

Kto wydaje orzeczenie, a kto prowadzi zajęcia WWRD? 

Orzeczenie i opinie o potrzebie wczesnego wspomagania wydawane są przez zespoły orzekające w PPP. Rodzice składają wniosek wyłącznie w jednej placówce organizującej zajęcia. Zajęcia wczesnego wspomagania prowadzą wykwalifikowani specjaliści, terapeuci posiadający przygotowanie merytoryczne i praktyczne, odpowiednie do rodzaju niepełnosprawności dziecka (logopeda, pedagog, fizjoterapeuta, terapeuta SI, psycholog), którzy tworzą zespół wczesnego wspomagania. Zajęcia prowadzone są indywidualnie z dzieckiem i jego rodziną, a w celu rozwijania kompe­tencji społecznych i komunikacyjnych przygotowujących do funkcjonowania w życiu społecz­nym zajęcia w ramach WWRD mogą być prowadzone w grupie, z udziałem rodzin dzieci lub innych dzieci objętych wczesnym wspomaganiem.

 

Jaka jest podstawa prawna WWRD? 

• Ustawa z dn. 14 grudnia 2016 r. Prawo Oświatowe (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 910 z późn. zm.)
• Ustawa z dnia 4 listopada 2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem” tj. z dnia 15 lipca 2020 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 1329).
• Rozporządzenie MEN z dn. 07 września 2017 r. w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych  (Dz.U. z 2017 r., poz. 1743).
• Rozporządzenie MEN z dn. 24 sierpnia 2017 r. w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci(Dz.U. z 2017 r., poz. 1635); 

3.2. Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego 

Co to jest orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego? 

To najważniejszy dokument w edukacji dziecka niepełnosprawnego. Dzięki jego posiadaniu, dziecko może uczyć się w sposób dostosowany do swoich potrzeb i możliwości psychofizycznych. 

Kto może uzyskać orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego? 

Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego mogą uzyskać uczniowie niepełnosprawni (niesłyszący, słabosłyszący, niewidomy, słabowidzący, z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją, z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, umiarkowanym lub znacznym, z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera oraz z niepełnosprawnościami sprzężonymi).Orzeczenia wydawane są na poszczególne etapy edukacyjne. Orzeczenie można wydać osobie niepełnosprawnej w okresie: od momentu rozpoczęcia uczęszczania do przedszkola (2,5 – 3 lata) do czasu ukończenia nauki w szkole ponadpodstawowej. 

Jaka jest procedura uzyskania orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego? 

Aby uzyskać orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego składa się wniosek w postaci papierowej albo elektronicznej.  Wniosek w postaci elektronicznej składa się za pośrednictwem elektronicznej skrzynki podawczej . Do wniosku wnioskodawca dołącza elektroniczne kopie dokumentów uwierzytelnione przy użyciu kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub podpisu potwierdzonego profilem zaufanym ePUAP. Na żądanie przewodniczącego zespołu wnioskodawca przedstawia oryginały dokumentów.

 

Wniosek w postaci papierowej składa pełnoletni uczeń lub rodzice dziecka niepełnoletniego do zespołu orzekającego we właściwej poradni. Poradnie udostępniają gotowe formularze wniosków, które należy jedynie wypełnić. Tylko osoby wskazane powyżej mogą wystąpić z wnioskiem o wydanie orzeczenia. Nie ma prawa uczynić tego żadna placówka oświatowa. 

Jakie dokumenty należy dołączyć do wniosku? 

• wydane przez specjalistów opinie, zaświadczenia;
• wyniki obserwacji i badań psychologicznych, pedagogicznych, lekarskich;
• dokumentację medyczną dotyczącą leczenia specjalistycznego;
• poprzednio wydane orzeczenia lub opinie;
• zaświadczenie lekarza o stanie zdrowia.

 

Jakie udogodnienia przysługują dzieciom posiadającym orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego? 

• kształcenie specjalne zgodnie z zaleceniami wynikającymi z orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego,
• dostosowanie programu nauczania oraz wymagań edukacyjnych, do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia, w szczególności przez zastosowanie odpowiednich metod i form pracy z uczniem,
• pomoc psychologiczno-pedagogiczną dostosowanie treści, metod i organizacji nauczania do możliwości psychofizycznych uczniów oraz możliwość korzystania ze specjalnych form pracy dydaktycznej,
•  transport i opieka w czasie przewozu do placówki oświatowej,
• bezpłatny transport i opieka dla dzieci niepełnosprawnych od piątego roku życia i niepełnosprawnych uczniów w czasie przewozu do najbliższej placówki oświatowej (przedszkola, szkoły podstawowej), a uczniom z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją, z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym – także do najbliższej szkoły ponadpodstawowej lub zwrotu kosztów przejazdu ucznia oraz jego opiekuna do szkoły na zasadach określonych w umowie zawartej między wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta) a rodzicami, jeżeli dowożenie i opiekę zapewniają rodzice, 
• odroczenie spełnienia obowiązku szkolnego (rozpoczęcie spełniania obowiązku szkolnego może być nawet dwukrotnie odroczone), możliwość odroczenia od obowiązku szkolnego, maksymalnie do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 9 lat,
• przedłużenie okresu nauki (kształcenie może być prowadzone do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dzieci kończą 20. rok życia w przypadku szkoły podstawowej oraz 24. rok życia w przypadku szkoły ponadpodstawowej), 

•  zwolnienie z realizacji określonych zajęć edukacyjnych; możliwość zwolnienia z nauki drugiego języka obcego nowożytnego na wniosek rodziców lub pełnoletniego ucznia, w przedszkolu – nie organizuje się przygotowania do posługiwania się językiem obcym nowożytnym na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, z którego wynika taka potrzeba,
• zajęcia w trybie indywidualnym (uczeń niepełnosprawny posiadający orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego nie musi mieć dodatkowego orzeczenia o potrzebie indywidualnego nauczania, aby mieć zorganizowane na terenie szkoły zajęcia w takim trybie),
• możliwość realizacji wybranych zajęć wychowania przedszkolnego lub zajęć edukacyjnych, indywidualnie z uczniem lub w grupie liczącej do 5 uczniów, w zależności od indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia wskazanych w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego lub wynikających z wielospecjalistycznych ocen,
• wsparcie nauczyciela posiadającego kwalifikacje z zakresu pedagogiki specjalnej współorganizującego kształcenia integracyjne (dotyczy to przedszkoli i szkół integracyjnych oraz oddziałów integracyjnych);
• wsparcie nauczyciela współorganizującego kształcenie lub pomocy nauczyciela w przypadku uczniów niepełnosprawnych, u których stwierdzono autyzm, w tym zespół Aspergera, lub niepełnosprawności sprzężone uczęszczających do oddziałów ogólnodostępnych;
•  możliwość przystąpienia do egzaminu ósmoklasisty i egzaminu maturalnego w warunkach i formie dostosowanych do rodzaju niepełnosprawności;

 

• dostosowanie warunków nauki (placówki powinny dostosować warunki organizacji kształcenia do rodzaju niepełnosprawności uczniów oraz zapewnić im odpowiedni sprzęt specjalistyczny i środki dydaktyczne),
• zajęcia rewalidacyjne (przedszkole/szkoła, do których uczęszcza dziecko niepełnosprawne posiadające orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, powinny także zapewnić mu zajęcia rewalidacyjne adekwatne do rodzaju niepełnosprawności).

 

3.3.Orzeczenie o potrzebie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego.

Kogo dotyczy? 

Dzieci, których stan zdrowia uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do przedszkola lub oddziału przedszkolnego zorganizowanego w szkole podstawowej. 

Jakie dokumenty należy złożyć starając się o to orzeczenie? 

– wniosek, 

– zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia dziecka lub ucznia wydane przez lekarza specjalistę lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej na podstawie dokumentacji medycznej leczenia specjalistycznego,

– opinia z przedszkola.

3.4.Orzeczenie o potrzebie nauczania  indywidualnego 

Dla jakich uczniów organizuje się nauczanie indywidualne? 

Forma nauczania indywidualnego przeznaczona jest dla uczniów, którym stan zdrowia uniemożliwia uczęszczanie do szkoły (nauczanie odbywa się wtedy w domu ucznia) lub w miejscu pobytu dziecka lub ucznia (ponieważ może być także placówka np. MOW, MOS, SOSW, SOW, placówka opiekuńczo-wychowawcza), bądź znacznie je utrudnia (nauczanie odbywa się na terenie szkoły w oddzielnym pomieszczeniu). W praktyce dotyczy ono osób poważnie chorych, z ciężkimi urazami, po wypadkach, operacjach, w sytuacjach chorób psychicznych (tj. depresje, fobie, psychozy, zaburzenia zachowania i emocji).

Kto wydaje decyzję w sprawie nauczania indywidualnego? 

Decyzję w sprawie organizacji nauczania indywidualnego wydaje dyrektor szkoły, do której uczęszcza uczeń. Podstawą wydania decyzji jest orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania wydane przez zespół orzekający poradni psychologiczno-pedagogicznej, na podstawie zaświadczenia lekarskiego o konieczności prowadzenia edukacji dziecka w formie nauczania indywidualnego oraz wniosku rodziców. 

Jaka jest podstawa prawna?

• Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 910 z późn. zm.)
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1309);
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1743)

 

3.5.Orzeczenie o potrzebie zajęć rewalidacyjno–wychowawczych

Komu przysługuje?

Zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze organizuje się dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim, posiadających orzeczenie o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych wydane przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych oraz na pisemny wniosek rodziców. Orzeczenie takie wydawane jest raz na 5 lat. 

 

Kto może składać wnioski? 

Wnioski mogą składać wyłącznie rodzice, prawni opiekunowie, a w przypadku młodzieży po ukończeniu 18 roku życia również pełnoletni uczniowie, zwani dalej wnioskodawcami. 

Jakie dokumenty należy złożyć starając się o to orzeczenie? 

Wnioskodawca składa: 

– wniosek, 

– dokumentację uzasadniającą wniosek, w szczególności wydane przez specjalistów opinie, zaświadczenia oraz wyniki obserwacji i badań 

  psychologicznych, pedagogicznych i lekarskich, 

– dokumentację medyczną dotyczącą leczenia specjalistycznego, 

– poprzednio wydane orzeczenia lub opinie, jeżeli takie zostały wydane. 

Co jest celem zajęć rewalidacyjno–wychowawczych? 

Celem zajęć jest wspomaganie rozwoju dzieci i młodzieży, rozwijanie zainteresowania otoczeniem oraz rozwijanie samodzielności w funkcjonowaniu w codziennym życiu, stosownie do możliwości psychofizycznych oraz indywidualnych potrzeb rozwojowych. 

Zajęcia obejmują przede wszystkim: 

• naukę nawiązywania kontaktów w sposób odpowiedni do potrzeb i możliwości dziecka, 
• kształtowanie sposobu komunikowania się z otoczeniem na poziomie odpowiadającym indywidualnym możliwościom uczestnika, 
• usprawnianie ruchowe i psychoruchowe w zakresie dużej i małej motoryki, wyrabianie orientacji w schemacie własnego ciała i orientacji przestrzennej, 
• wdrażanie do osiągania optymalnego poziomu samodzielności w podstawowych sferach życia, 
• rozwijanie zainteresowania otoczeniem, wielozmysłowe poznawanie tego otoczenia, naukę rozumienia zachodzących w nim zjawisk, kształtowanie umiejętności funkcjonowania w otoczeniu, 
• kształtowanie umiejętności współżycia w grupie, 
• naukę celowego działania dostosowanego do wieku, możliwości i zainteresowań uczestnika oraz jego udziału w ekspresyjnej aktywności. 

Zajęcia prowadzone są w formie zajęć zespołowych lub indywidualnych, organizowanych we współpracy z rodzicami (prawnymi opiekunami). 

Zajęcia zespołowe prowadzi się w zespołach liczących od 2 do 4 uczestników. Zajęcia organizuje się dla dzieci i młodzieży od początku roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą 3 lata, do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą 25 lat.

TERAPIE I REHABILITACJA 

Na czym polega rehabilitacja dzieci? 

Rehabilitacja dzieci i niemowląt polega na podjęciu szybkich działań, aby zapobiec ewentualnym poważnym powikłaniom zdrowotnym. Wykwalifikowany terapeuta wykonuje odpowiednie ćwiczenia z dzieckiem. Często ćwiczenia te należy powtarzać nawet do kilku razy dziennie. Jednak praca samego rehabilitanta nie wystarczy. Rodzice powinni zaangażować się w ćwiczenia i dokładnie wykonywać wszystkie zalecenia terapeutyczne w domu, samodzielnie ze swoja pociechą. Dopiero taka współpraca przyniesie oczekiwane rezultaty. 

Metoda rehabilitacyjna dziecka musi być dobrana przez lekarza specjalistę i prowadzona przez fizjoterapeutę. Rehabilitacja powinna mieć formę zabawy, aby nie stresować dziecka. Prowadzona przez fachowca pobudza prawidłowe doznania ruchowe i czuciowe. 

Najbardziej popularne metody fizjoterapii dzieci: 

• metoda NDT – Bobath 
• metoda Vojty 
• metoda Petö 
• metoda Medek
• terapia czaszkowo-krzyżowa 
• Integracja Sensoryczna 
• terapia logopedyczna 
• terapia neurologopedyczna 
• dogoterapia
• hipoterapia
• metoda ruchu rozwijającego W. Sherborne 
• terapia taktylna według S. Masgutowe 
• muzykoterapia
• plastykoterapia / arteterapia 
• metoda Marii i Christophera Knillów 
• terapia widzenia
• terapia Tomatisa
• neuroflow aktywny trening słuchowy 
• trening słuchowy JOHANNES /IAS 

Metoda NDT – Bobath 

Metoda ta polega na: 

• oddziaływaniu na napięcie mięśniowe,
• hamowaniu nieprawidłowych ruchów,
• utrwalaniu prawidłowych odruchów,
• ćwiczeniu całego ciała,
• utrwalaniu wyćwiczonych umiejętności,
• dostarczaniu dziecku doznań zmysłowych i ruchowych,
• przeprowadzaniu ćwiczeń bez zbyt dużego wysiłku i niepotrzebnego stresu.

Rehabilitacja Bobath pozwala na diagnostykę oraz prowadzenie terapii u noworodków, niemowląt, dzieci i osób starszych w przypadku: 

• asymetrii,
• problemów z dystrybucją napięcia (obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe),
• zaburzeń rozwoju psychoruchowego,
• uszkodzeń splotów nerwowych,
• chorób nerwowo–mięśniowych typu SMA,
• przepukliny oponowo–rdzeniowej,
• wad rozwojowych,
• zaburzeń koordynacji,
• zaburzeń karmienia,
• mózgowego porażenia dziecięcego (hemiplegia, diplegia, tetraplegia),
• nauki pozycjonowania pacjentów w celu przeciwdziałania zmianom wtórnym,
• odzyskiwania sprawności po udarach.

Rehabilitacja metodą Vojty 

Stymulację metodą odruchowej lokomocji Vojty stosować można we wszystkich przypadkach zaburzeń lokomocji niezależnie od wieku pacjenta, oczywiście po wcześniejszym badaniu lekarskim i po uwzględnieniu ewentualnych przeciwwskazań. Zrozumiałym jest, że efekt rehabilitacji metodą Vojty uzależniony jest od rozległości, miejsca oraz czasu, w którym doszło uszkodzenia dojrzewającego centralnego układu nerwowego, a także od współistniejących innych zaburzeń i schorzeń (np.: upośledzenie umysłowe, padaczka, wady wrodzone, genetyczne itp.) Na najlepszy efekt tej terapii liczyć można w przypadku zastosowania jej u noworodków i niemowląt ze względu na największą plastyczność centralnego układu nerwowego w tym okresie życia. Najlepszy moment dla rozpoczęcia terapii to pierwsze trzy miesiące życia dziecka, dlatego iż w tym czasie w przypadku prawidłowego rozwoju motorycznego kształtuje się fizjologiczny wyprost kręgosłupa. 

Wskazaniami do stosowania metody Vojty są wszystkie zaburzenia poruszania się i postawy: 

• – zaburzenie ośrodkowej koordynacji nerwowej, 
• – asymetria w ułożeniu ciała, 
• – mózgowe porażenie dziecięce, 
• – przepuklina oponowo-rdzeniowa i wodogłowie, 
• – okołoporodowe uszkodzenie splotu ramiennego oraz inne uszkodzenia nerwów obwodowych, 
• – kręcz szyi pochodzenia mięśniowego, 
• – artrogrypoza, 
• – nabyte uszkodzenia mózgu lub rdzenia kręgowego, 
• – miopatie, 
• – stwardnienie rozsiane, 
• – opóźnienie rozwoju psychoruchowego, 
• – skolioza, hiperlordoza, hiperkifoza, 
• – zaburzenia chodu, zaburzenia koordynacji ruchowej, 
• – zespoły bólowe kręgosłupa, 
• – dysplazja stawu biodrowego, 
• – nieprawidłowa ruchomość stawu (czynnościowa), 
• – inne zaburzenia czynnościowe w narządzie ruchu. 

Rehabilitacja metodą Petö 

To rehabilitacja zwana inaczej metodą Nauczania Kierowanego, która polega na: 

•  połączeniu oddziaływania medycznego, psychopedagogicznego i społecznego w celu poprawy postawy i czynności manualnych, 

• nauce tzw. czynności samoobsługowych życia codziennego, 
• kontroli postawy, 
• wyrobieniu zdolności odczuwania własnego ciała, 
• polepszaniu mowy i komunikacji niewerbalnej, 
• kształtowaniu poczucia własnej wartości. 

Metoda Petö zalecana jest dla dzieci z opóźnionym rozwojem psychomotorycznym, ze wszystkimi zaburzeniami ruchowymi pochodzenia ośrodkowego, bądź z dziecięcym porażeniem mózgowym. Ćwiczenia dla niemowlaka pozwalają na osiągnięcie najlepszych efektów i pełnego sukcesu terapii. 

 

Rehabilitacja metodą MEDEK 

Metoda MEDEK jest Dynamiczną Metodą Stymulacji Kinetycznej, stosowaną w celu rozwijania dużej motoryki u niemowląt i dzieci z neurologicznymi zaburzeniami układu ruchu. 

Terapia MEDEK opiera się na grawitacji, która uważana jest za główny bodziec stymulujący układ nerwowo-mięśniowy do działania. 

Terapia MEDEK nie koncentruje się na zmianie napięcia mięśniowego, pierwotnych odruchach czy nieprawidłowych wzorcach ruchowych. Ruchy nieprawidłowe są podstawą dla terapeuty do oceny dojrzałości ośrodkowego układu nerwowego oraz uznawane za zgodne ze stopniem rozwoju funkcji motorycznych. Terapia MEDEK skupia się przede wszystkim na ćwiczeniu ruchów niezbędnych do siadania, stania i chodzenia. Poszczególne grupy mięśniowe są ćwiczone poprzez realizację zadań posturalnych i funkcjonalnych, a nie w izolacji. Zbytnio napięte mięśnie są rozciągane w sposób dynamiczny. MEDEK nie odwołuje się do sekwencji prawidłowego rozwoju motorycznego. Zakłada natomiast, że różne umiejętności wymagają różnych strategii ruchowych. W odróżnieniu od innych terapii, dziecko nie musi skupiać uwagi ani koncentrować się na zadaniu, ani nawet współpracować z terapeutą. Terapeuci stosujący MEDEK uważają, że choć motywacja może zwiększać poprawność wykonywanych ćwiczeń, to efekt ten jest tymczasowy i nie gwarantuje trwałej zmiany. 

Terapia MEDEK jest dla dzieci z: 

• – zdiagnozowanym opóźnionym rozwojem motorycznym; 
• – zespołem Downa; 
• – porażeniem mózgowym; 
• – chorobami chromosomalnymi. 

Jakie są dostępne metody i formy terapii? 

Terapia czaszkowo-krzyżowa 

Prawidłowy ruch systemu czaszkowo-krzyżowego jest nie tylko warunkiem zachowania równowagi w układzie nerwowym, trzewnym i hormonalnym, ale także warunkiem niezbędnym dla odnowy i regeneracji organizmu, gdyż system napięć w oponach czaszkowych przenosi się na system mięśniowo-powięziowy całego ciała. W terapii czaszkowo-krzyżowej działa się na ciało poprzez rozluźnienie powięzi otaczających narządy oraz oponę twardą rdzenia kręgowego i mózgu, która wyściela wnętrze czaszki i kanał kręgowy. Zabieg w ramach terapii polega na wyczuciu w pierwszej kolejności rytmu cranio-sakralnego czyli rytmu produkcji i absorpcji płynu mózgowo-rdzeniowego. Płyn ten gwarantuje fizjologiczne pole, w którym mózg i system nerwowy mogą się rozwijać, żyć i funkcjonować. Cechą charakterystyczną terapii cranio-sacralnej jest to, że w czasie zabiegu używa się bardzo małej siły. Im mniejsza jest siła użyta do zabiegu, tym lepsze są rezultaty. 

Terapia czaszkowo-krzyżowa przynosi wiele pozytywnych efektów takich jak:

• Efekt wyciszenia, poprawę snu poprzez rozluźnienie całego organizmu,
• Działa uspokajająco i poprawia funkcjonowanie organizmu.

 

Terapia czaszkowo-krzyżowa zalecana jest w rozmaitych schorzeniach: 

• W autyzmie, zaburzeniach osobowości, nadpobudliwość u dzieci i dorosłych, dysleksji, 
• W zaburzeniach koncentracji, trudności w uczeniu się, nerwicach, ogólnym złym samopoczuciu bez konkretnych przyczyn, nadmiernej ruchliwości dzieci i dorosłych, 
• W przypadku bólów i zawrotów głowy, migren, kłopotów ze wzrokiem i słuchem, nawracających zapaleń uszu u dzieci i dorosłych, zapaleniu zatok, napięciach i bólów w stawie skroniowo-żuchwowym, wybiciu żuchwy, wad wymowy, zgrzytania zębami. 
• W przypadku bólów kręgosłupa i pleców, zapalenia korzonków, rwy kulszowej, skoliozy, bolesnego napięcia barków, wszystkich urazów powypadkowych i wielu innych. 

 

Integracja Sensoryczna 

Integracja sensoryczna to proces, przez który przechodzi każde dziecko. Młody i chłonny mózg kataloguje i organizuje docierające do niego informacje płynące z ciała i środowiska, dźwięki, obrazy, dotyk materiału czy zapach obiadu. Potem wysyła odpowiednią reakcję. Zmysły podstawowe dla integracji sensorycznej to dotyk, równowaga oraz czucie ciała. Ich dobre zintegrowanie jest podstawą optymalnego rozwoju i działania pozostałych wszystkich wyższych zmysłów i umiejętności, a chodzi tu o: 

• wzrok, 
• słuch i mowę, 
• umiejętność chodzenia, 
• zdolność wykonywania precyzyjnych czynności, np. pisania. 

Dlaczego jest to takie ważne? Wielu rodziców, gdy tylko zaobserwuje u dzieci niestandardowe zachowania, nagłe wybuchy płaczu, bunt przy ubieraniu czy typowo prozaicznych domowych czynnościach, próbuje szukać odpowiedzi w ADHD, skokach rozwojowych, autyzmie lub zamiata tę kwestię pod dywan. 

Prawdą jest, że dziecku, które jest nadwrażliwe na bodźce, ma problemy z koncentracją lub płacze „bez powodu” należy pomóc, bo mogą występować u niego zaburzenia integracji sensorycznej. 

 

Terapia logopedyczna 

Ta terapia obejmuje swoim zasięgiem całość specyficznych, zamierzonych oddziaływań ukierunkowanych na usunięcie wszelkich zakłóceń procesu porozumiewania się. 

Oddziaływania te mają na celu: 

• – korygowanie zaburzeń mowy; 
• – usprawnianie motoryki aparatu artykulacyjnego; 
• – usprawnianie funkcji pokarmowych; 
• – wypracowanie odpowiedniego poziomu sprawności językowej, oddechowej i fonacyjnej; – wzbogacanie zasobu słownictwa biernego i czynnego; 
• – stwarzanie możliwości porozumiewania się wychowankom, którzy nie są w stanie posługiwać się mową werbalną (komunikacja alternatywna). 

Terapia neurologopedyczna 

Neurologopedia to specjalizacja logopedii zajmująca się diagnozą i terapią różnych postaci zaburzeń komunikacji spowodowanych uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego dzieci. Neurologopeda w swojej pracy zajmuje się przede wszystkim terapią mowy u dzieci i osób niemówiących oraz terapią karmienia u dzieci i osób z zaburzeniami jedzenia. 

Dogoterapia 

Dogoterapia to  metoda aktywizowania dzieci i osób dorosłych poprzez kontakt z odpowiednio przygotowanym psem. Celem jest wspomaganie procesu przywracania pełnej lub możliwej do osiągnięcia sprawności fizycznej i psychicznej oraz opanowanie umiejętności zapewniających aktywne funkcjonowanie w codziennym życiu społecznym. Dogoterapia to emocjonalny kontakt, specyficzna więź pomiędzy podopiecznym i psim terapeutą. Więź, która staje się motywatorem działań, daje poczucie bezwarunkowej akceptacji i sympatii. Obecność psa może zapobiec tak często obserwowanemu u dzieci, a niepożądanemu, szybkiemu znużeniu ścisłą formą ćwiczeń. Uniknięcie znużenia staje się możliwe, gdyż pies swoją obecnością odwraca uwagę dziecka od wykonywanych ćwiczeń, a zajęcia są urozmaicone, atrakcyjne i wzbogacone o nowy „element”, jakim jest pies. Jest to ważne tym bardziej, że dziecko nie dysponuje racjonalną motywacją do ćwiczeń. Dlatego w celu zapewnienia motywacji zaleca się ich zabawową formę. 

Hipoterapia 

Hipoterapia to ogół działań terapeutycznych, do których wykorzystuje się konia. Jest to metoda doskonale uzupełniająca wszystkie inne oddziaływania rewalidacyjne i rehabilitacyjne, a jej uniwersalność polega na jednoczesnym oddziaływaniu na sferę ruchową, emocjonalną, społeczną, intelektualną i sensoryczną. 

Hipoterapia oddziałuje na kodowanie w mózgu prawidłowego wzorca ruchu miednicy podczas chodu. 

Poprzez ruchy konia w stępie na pacjenta przenoszony jest wzorzec ruchowy odpowiadający ruchom człowieka w chodzie. Ćwiczona jest równowaga, koordynacja i wiele innych czynności motorycznych. Ciepło zwierzęcia i rytmika ruchów konia sprawiają, że napięte mięśnie rozluźniają się i dziecko może wykonywać ruchy, które przedtem sprawiały mu trudność. Rytmika ruchów konia wpływa rozluźniająco na spastykę mięśni u osób ze wzmożonym napięciem mięśniowym oraz pobudzająco i wzmacniająco siłę mięśni w przypadku obniżonego napięcia mięśniowego. 

W efekcie hipoterapii następują: 

• normalizowanie napięcia mięśniowego;
• zwiększanie możliwości koncentracji uwagi i utrzymanie zorganizowanej uwagi;
• poprawa umiejętności komunikowania się;
• zwiększenie motywacji do wykonywania ćwiczeń;
• rozwój samodzielności;
• zwiększenie poczucia własnej wartości;
• doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej, orientacji w przestrzeni; 
• ograniczenie zaburzeń emocjonalnych, reakcji nerwicowych, poprawa umiejętności relaksowania się;
• umiejętność nawiązywania pozytywnych kontaktów społecznych;

Wreszcie, hipoterapia dostarcza okazji do przebywania dziecka w kontakcie z przyrodą i zwierzęciem. 

 

Metoda ruchu rozwijającego W. Sherborne 

Podstawowymi założeniami metody Weroniki Sherborne jest rozwój dziecka poprzez ruch: 

• nabywanie świadomości własnego ciała i usprawnianie ruchowe;
• zyskiwanie świadomości przestrzeni i działania w niej;
• dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązanie z nimi bliskiego kontaktu.

Prowadzenie ćwiczeń tą metodą ma na celu stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia własnej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Dzięki temu dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie i zyskuje poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń uczestnik terapii poznaje przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna, czuje się bezpieczniej, staje się aktywny i przejawia większą inicjatywę. 

Ćwiczenia odbywają się w parach lub w grupie, mogą w nich uczestniczyć rodzice (obecność rodzica lub terapeuty jest niezbędna, jeśli dziecko jest mniej sprawne ruchowo) lub rodzeństwo, co sprawia, że dziecko czuje się bezpiecznie i chętnie ćwiczy. Wiele ćwiczeń na zajęciach prowadzonych metodą Weroniki Sherborne stanowi dla dzieci dużą atrakcję i wesołą zabawę w grupie, stwarza możliwość do twórczego działania oraz pobudza spontaniczność i aktywność własną dziecka. 

Terapia taktylna według S. Masgutowe 

Głównym założeniem terapii taktylnej jest wzmocnienie lub wytworzenie świadomości ciała oraz stymulacja receptorów skóry, poprzez stymulację zmysłu dotyku. Głównym założeniem tej terapii jest dostarczanie kontrolowanej liczby bodźców sensorycznych, w szczególności dotykowych i proprioreceptywnych w taki sposób, by dziecko spontanicznie formułowało reakcje adaptacyjne, poprawiające integrację tych bodźców. Celem treningu jest uruchomienie naturalnych mechanizmów rozwoju i samoregulacji organizmu oraz regulacja i normalizacja percepcji dotykowej, równoważenie napięcia mięśniowego, wspieranie procesu integracji sensorycznej, aktywizowanie mechanizmów integracji sensoryczno–motorycznej, kształtowanie świadomości kinestetycznej. Terapia taktylna proponuje techniki masażu i stymulacji skóry, które wpływają na rozwój funkcji półkul i kory mózgowej, śródmózgowia i tylnych partii mózgu. Można ją z powodzeniem stosować w pracy z dziećmi z różnymi wyzwaniami rozwojowymi. Podczas terapii stosowane są następujące bodźce: powierzchowny dotyk (masaż) skóry w obrębie całego ciała (głaskanie, rozcieranie uciskanie, rozciąganie), głęboki dotyk (masaż proprioceptywny) w obrębie mięśni i stawów (ugniatanie, rozcieranie, wibracja), stymulację punktów neuromotorycznych. Punkty neuromotoryczne są obszarem reakcji, na którym za pomocą stymulacji dotykowej proprioreceptywnej, wyzwalane są określone ruchowe odpowiedzi mięśniowe. Celem tych zabiegów jest uaktywnienie mięśni, stymulacja przedsionkowo-proprioceptywna (ruch) i stymulacja bierna (bierny ruch kończynami i tułowiem dziecka według różnych wzorców). 

Muzykoterapia 

Muzykoterapia to terapia posługująca się muzyką lub jej elementami w celu poprawy funkcjonowania dzieci i młodzieży z różnorodnymi problemami natury emocjonalnej, fizycznej lub umysłowej. Podstawowym środkiem oddziaływania w muzykoterapii jest dźwięk, muzyka, która często jest wyzwalaczem i katalizatorem przeżyć i emocji. Ze względu na techniki stosowane obecnie w muzykoterapii, wyróżnia się podział na: muzykoterapię aktywną, do której zalicza się oddziaływania angażujące „fizycznie” (jak śpiew, gra na instrumentach, ruch przy muzyce, improwizacja) oraz muzykoterapię receptywną, której podstawą jest słuchanie muzyki, relaksacja i wizualizacja. 

Plastykoterapia / Arteterapia 

To terapia za pomocą sztuki, wykorzystująca techniki plastyczne oraz kolory. Plastyka jest najczęściej wykorzystywana w procesie arteterapii. Korzysta z najróżniejszych, niekonwencjonalnych technik plastycznych. Pełni wiele funkcji, z których najważniejszą jest możliwość formułowania swojej wypowiedzi w sposób niewerbalny, a tym samym bezpieczny dla dziecka. Często jednak dzieło artystyczne staje się pretekstem do rozmów i dyskusji wokół tematu, który dana praca wyłania. 

Metoda Marii i Christophera Knillów 

Celem programów Knillów jest pomoc w uzyskaniu wiedzy dotyczącej: ciała jako całości, poczucia części ciała oraz faktu, że różnych części ciała możemy używać w różny sposób. Ponadto proponowane przez Knillów programy stanowią ramy, dzięki którym rozwija się kontakt społeczny; ruch i zabawa są sposobem na wywołanie i ustrukturalizowanie uwagi dziecka. 

Programy Knillów mogą być stosowane jako metoda: 

• przywracająca doznania zmysłowe trenowane w życiu płodowym, 
• służące poznaniu własnego ciała i umożliwiająca kontakt z otoczeniem,
• pobudzająca dzieci głębiej niepełnosprawne intelektualnie do aktywności i współdziałania aktywizująca dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, 
• diagnostyczna i usprawniająca w terapii dzieci nieharmonijnie rozwijających się, z trudnościami w nauce, 
• porządkująca zachowania dzieci niedostosowanych społecznie. 

Aktywności zawarte w każdym programie następują kolejno po sobie. Mogą być wykorzystywane do pracy z dziećmi fizycznie niepełnosprawnymi, niesłyszącymi i\lub niewidomymi oraz z dziećmi, z którymi trudno jest nawiązać kontakt, np. z autyzmem. 

Terapia widzenia 

Jest to terapia, podczas której pracuje się nad rozwijaniem umiejętności posługiwania się wzrokiem. Skierowana jest do dzieci, których rodzice mają obawy i wątpliwości dotyczące funkcjonowania wzrokowego dziecka. Mogą to być między innymi brak lub ograniczone możliwości zatrzymywania spojrzenia na zabawce, trudności ze śledzeniem poruszających się obiektów, manipulowanie przedmiotami bez kontroli wzrokowej, a także problemy z czytaniem u dzieci starszych. 

Terapia, w zależności od potrzeb pacjenta, obejmuje stymulowanie widzenia, pobudzanie do patrzenia czy też doskonalenia funkcji wzrokowych, związanych z kontrolowaniem ruchów gałek ocznych. 

W gabinetach terapii widzenia najczęściej spotykamy dzieci z: 

• zezem,
• „leniwym okiem”,
• po usunięciu soczewek wewnątrzgałkowych (np. w wyniku zaćmy wrodzonej),
• zaburzeniami neurologicznymi,
• opóźnieniem rozwoju.

 

Terapia Tomatisa

Terapia Tomatisa to stymulacja neurosensoryczna (audio-psycho-lingwistyczna), która polega na kształtowaniu uwagi słuchowej, czyli świadomego odbierania bodźców dźwiękowych. To terapia edukacyjna wykorzystująca stymulację układu nerwowego poprzez bodźce docierające do układu słuchowego w celu kształcenia uwagi słuchowej. Muzyka i głos są tutaj traktowane w bardzo szczególny sposób, gdyż wspierają aktywne słuchanie, czego efektem jest poprawa funkcjonowania w różnych sferach. 

Wskazanie– kiedy wyraźnie zaburzona jest komunikacja pomiędzy uchem a mózgiem, nasza zdolność do interakcji ze światem zewnętrznym ulega pogorszeniu – zostaje poważnie zaburzona relacja między słuchaniem a komunikowaniem się. W rezultacie mamy do czynienia z utratą pewności siebie, wiary we własne możliwości, co z kolei tylko potęguje problemy z komunikacją i procesem uczenia się.

Metoda Tomatisa znajduje zastosowanie zarówno u dzieci, jak i u dorosłych w przypadku takich zaburzeń, jak: kłopoty z koncentracją, zaburzenia mowy, dysleksja, nadpobudliwość psychoruchowa, depresja, narażenie na przewlekły stres.

Terapia Tomatisa wskazana jest w szczególności w przypadku problemów i dysfunkcji, takich jak:

• zaburzenia ze spektrum autyzmu,
• nadpobudliwość psychoruchowa,
• dysleksja,
• opóźniony rozwój mowy,
• zaburzenia przetwarzania sensorycznego,
• problemy w nauce szkolnej,
• problem ze skupieniem uwagi,
• jąkanie,
• słaba przyswajalność języków obcych,
• drażliwość,
• stres,
• depresja.

Neuroflow aktywny trening słuchowy 

Pierwszy w Polsce interaktywny trening wyższych funkcji słuchowych dla dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego oraz dzieci z grupy ryzyka tych zaburzeń od 4 roku życia. Trening Neuroflow prowadzony jest on-line i jest dostępny na platformie internetowej. Dostęp do platformy można uzyskać po otrzymaniu diagnozy w jednym z certyfikowanych ośrodków Neuroflow. Jest jednym z nielicznych treningów wyższych funkcji słuchowych, opracowanym na podstawie najnowszych osiągnięciach naukowych z tej dziedziny. Program ćwiczeń pozwala na dostosowanie ich tempa oraz stopnia trudności do potrzeb dziecka i możliwości rodziców – trening może być prowadzony w domu pacjenta, pod kontrolą rodzica lub w gabinecie terapeuty. Stopień trudności zadań dostosowywany jest do możliwości dziecka i zmienia się w sposób adaptacyjny, tak aby zadanie nie było zbyt łatwe, ani zbyt trudne. Trening słuchowy składa się z modułów, które odpowiadają potrzebom każdego z typów klinicznych zaburzeń przetwarzania słuchowego. Program dostosowano do kilku poziomów rozwojowych, od wieku przedszkolnego do młodzieży. 

Trening słuchowy JOHANNES /IAS 

Program terapii jest indywidualnie dostosowany do potrzeb dziecka. Terapia odbywa się w domu (w przyjaznym i bezpiecznym środowisku). Diagnoza to audiometryczne badanie słuchu, obejmujące badanie jedno- i obuuszne, testy na lateralizację oraz test dychotyczny Johannesa. Na podstawie diagnozy przygotowywany jest indywidualny program stymulacji słuchowej w formie przyjemnych dla ucha utworów muzycznych. Program dźwiękowy nagrywany jest na płytach CD. Wystarczy 10-15 minut słuchania w ciągu dnia, przez 6 dni w tygodniu, przez wysokiej klasy słuchawki, w domu, o zbliżonej porze dnia. Postępy terapii słuchu są kontrolowane co 4-8 tygodni, w zależności od wieku dziecka. Za każdym razem pacjent otrzymuje nową, specjalnie dla niego przygotowaną płytę CD z programem terapeutycznym. Cały program stymulacji trwa 6-18 miesięcy (w zależności od postępów i systematyczności pacjenta). 

Terapia słuchowa poprawia nie tylko słuch, ale również: 

• zdolność utrzymania uwagi i koncentracji na wypowiedziach ustnych,
• czytanie,
• artykulację,
• komunikację,
• samoocenę,

• motorykę,

• harmonizuje napięcie mięśniowe, co wpływa na postawę ciała, równowagę, koordynację ruchów.

W jakich placówkach na terenie Gliwic można korzystać
z rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych oraz z usług WWRD? 

• Centrum Medyczno-Terapeutyczne Stamina
  Jana Kilińskiego 6, 44 -122 Gliwice
  tel. (32) 708 75 96, email: kontakt@centrumstamina.com

• Barbara Smolnik ANYTIME Centrum Diagnozy Terapii i Reha
  Grottgera 46-50, 44-102 Gliwice
  tel: 609 99 10 10, email: kontakt@anytimebs.pl

• HAWMED Fizjoterapia i Medycyna
  Dworcowa 58/VI, 44-100 Gliwice
  tel. 723427144, email: info@hawmed.pl
• Centrum Wspomagania Rozwoju Dziecka i Rodziny Credo
  Pszczyńska 44a, 44-100 Gliwice
  tel. 607 044 095, email: centrumcredo@gmail.com, biuro@centrumcredo.pl
• Centrum Terapii i Wspomagania Rozwoju FOCUS
  Sikornik 18,44- 100 Gliwice
  tel. 660 701 413, email: rejestracja.focus@gmail.com
• Centrum Rehabilitacji Rehamedica
  Warszawska 37a, 44-100 Gliwice
  tel. (32) 333 23 92, 605 918 760
• Centrum Terapeutyczne Sens
  Ignacego Daszyńskiego 154, 44-100 Gliwice
  tel. 609 963 370, email: kontakt@sens-gliwice.pl

• Centrum Rehabilitacji Fridamedical
  Nowy Świat 61, 44-100 Gliwice
  tel. 883 798 188

• RehaCentrum Małgorzata Eichhof-Siergiej
  J. Siemińskiego 11/33, 44-100 Gliwice
  tel. 695 422 353

• Centrum Diagnozy i Terapii Integrare
  Zygmuntowska 34, 44-113 Gliwice
  tel. 668 103 446 email: biuro@logopeda-gliwice.pl

• Gliwickie Centrum Edukacyjno-Rehabilitacyjne
  Słowackiego 58b, 44-100 Gliwice
  tel. (32) 231 52 13, 502 212 937, email: info@skpon-gliwice.pl

 

• OŚRODEK REWALIDACYJNO-WYCHOWAWCZY NR 1 w GLIWICACH w Zespole Szkół Ogólnokształcących Nr 7
  Aleksandra Gierymskiego 7, 44-102 Gliwice
  tel. (32) 231 42 01, email: kontakt@zso7-gliwice.pl

 

• placówki świadczące usługi wczesnego wspomagania rozwoju tzw. WWRD 

WSPARCIE OPS – ŚWIADCZENIA 

KOLEJNY KROK TO WIZYTA W OPS (Ośrodku Pomocy Społecznej)
(oczywiście musi to być OPS właściwy ze względu na miejsce zamieszkania rodziny) 

Dla mieszkańców Gliwic:
Ośrodek Pomocy Społecznej w Gliwicach
Górnych Wałów 9, 44-100 Gliwice.
Dane kontaktowe
Centrala: (32) 335-96-00  | Fax: (32) 230-80-27
E-mail: ops@ops.gliwice.eu  | ePUAP: /opsgliwice/SkrytkaESP

UWAGA! Składając wniosek należy mieć przy sobie dokument potwierdzający tożsamość – do wglądu pracownika organu. 

Wybrane formy wsparcia dla dzieci z niepełnosprawnością i ich rodziców / opiekunów prawnych

JEDNORAZOWE ŚWIADCZENIE Z TYTUŁU URODZENIA SIĘ DZIECKA, U KTÓREGO ZDIAGNOZOWANO CIĘŻKIE I NIEODWRACALNE UPOŚLEDZENIE ALBO NIEULECZALNĄ CHOROBĘ ZAGRAŻAJĄCĄ ŻYCIU, KTÓRE POWSTAŁY W PRENATALNYM OKRESIE ROZWOJU DZIECKA LUB W CZASIE PORODU (TZW. ŚWIADCZENIE “ZA ŻYCIEM”)

Komu przysługuje? 

Rodzicom/opiekunom dziecka, u którego zdiagnozowano ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu. 

Czy jest uzależnione od dochodu? 

Nie

Ile wynosi świadczenie? 

4000 zł jednorazowo na dziecko 

Wymagane dokumenty 

– Wniosek (SR-8) do pobrania ze strony OPS Gliwice lub w siedzibie OPS 

– Zaświadczenie lekarskie, potwierdzające ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu. Nie ma formalnego wzoru takiego zaświadczenia – wydaje je tylko i wyłącznie lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, posiadający specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii, neonatologii, neurologii dziecięcej, kardiologii dziecięcej lub chirurgii dziecięcej. 

– Zaświadczenie lekarskie lub zaświadczenie od położnej, które potwierdza, że matka dziecka była pod opieką lekarską najpóźniej od 10 tygodnia ciąży. Wzór tego zaświadczenia jest taki sam, jak zaświadczenia becikowego. Takiego zaświadczenia NIE składa opiekun prawny, opiekun faktyczny lub osoba która przysposobiła dziecko. 

WAŻNE! O to świadczenie możesz się ubiegać najpóźniej do 12- go miesiąca życia dziecka.

Wszystkie wnioski znajdziesz tu:

https://opsgliwice.pl/formy-pomocy/dziecko-i-rodzina/swiadczenia-rodzinne-opiekuncze-oraz z-funduszu-alimentacyjnego/za-zyciem/ 

Wypełniony wniosek wraz z wszystkimi załącznikami należy złożyć w formie papierowej w OPS Gliwice lub w formie elektronicznej za pośrednictwem portalu: 

https://wnioski.mpips.gov.pl/ewnioski/index.eup

ŚWIADCZENIA OPIEKUŃCZE

Świadczenie pielęgnacyjne 

Komu przysługuje? 

Rodzicom i opiekunom, którzy nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności, w którym przyznano punkt 7 (wskazanie o konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji) i punkt 8 (wskazanie o konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji). 

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała: 

• nie później niż do ukończenia 18 roku życia; 
• w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia.

Czy jest uzależnione od dochodu? 

Nie 

Ile wynosi świadczenie pielęgnacyjne? 

Na dzień 1 stycznia 2021r. wynosi 1971 zł miesięcznie. 

Wymagane dokumenty 

• Wniosek o świadczenie pielęgnacyjne (SR-5) do pobrania ze strony OPS Gliwice lub osobiście. 

https://opsgliwice.pl/formy-pomocy/dziecko-i-rodzina/swiadczenia-rodzinne-opiekuncze-oraz z-funduszu-alimentacyjnego/swiadczenia-pielegnacyjne/ 

• Dokumentacja związana z przebiegiem zatrudnienia w związku z koniecznością ustalenia z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych opłaconego okresu składkowego oraz nieskładkowego wnioskodawcy. 

Oświadczenia niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego:

• oświadczenie – ubezpieczenie zdrowotne;
• oświadczenie złożone na potrzeby ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego;
• oświadczenie – opieka nad dzieckiem;
• oświadczenie – objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym członków rodziny.

Wypełniony wniosek wraz ze wszystkimi załącznikami należy złożyć w formie papierowej w OPS Gliwice lub w formie elektronicznej za pośrednictwem portalu: 

https://wnioski.mpips.gov.pl/ewnioski/index.eup 

Zasiłek pielęgnacyjny 

Komu przysługuje? 

Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje m.in.: 

• dziecku z niepełnosprawnością; 
• osobie z niepełnosprawnością w wieku powyżej 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności; 
• osobie z niepełnosprawnością w wieku powyżej 16 roku życia legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21 roku życia. 

Jest przyznawany w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby, w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Jeżeli wnioskodawcą jest rodzic osoby niepełnoletniej, wniosek składany jest według miejsca zamieszkania rodzica. 

Czy jest uzależniony od dochodu? 

Nie 

Ile wynosi zasiłek pielęgnacyjny? 

Wysokość zasiłku pielęgnacyjnego na dzień 1 stycznia 2021 r. wynosi 215,84 zł miesięcznie. 

Wymagane dokumenty 

• Wniosek o zasiłek pielęgnacyjny (SR-3) do pobrania ze strony OPS Gliwice lub osobiście 

https://opsgliwice.pl/formy-pomocy/dziecko-i-rodzina/swiadczenia-rodzinne-opiekuncze-oraz z-funduszu-alimentacyjnego/zasilek-pielegnacyjny/ 

• Orzeczenie o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności, wydane przez inny organ, niż Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. 
• Oświadczenia (jw), niezbędne do ustalenia prawa do zasiłku pielęgnacyjnego. 

Wypełniony wniosek wraz ze wszystkimi załącznikami należy złożyć w formie papierowej w OPS Gliwice lub w formie elektronicznej za pośrednictwem portalu: 

https://wnioski.mpips.gov.pl/ewnioski/index.eup 

 

Specjalny zasiłek opiekuńczy 

Komu przysługuje? 

Specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje m.in. rodzicom/opiekunom prawnym, którzy nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad dzieckiem z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności, w którym wskazano na konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby, w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji (p.7) oraz konieczność stałego, codziennego współudziału opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji (p.8). 

Czy jest uzależniony od wysokości dochodu? 

Tak 

Specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje, jeżeli łączny dochód rodziny osoby sprawującej opiekę oraz rodziny osoby wymagającej opieki w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty kryterium dochodowego wynoszącego 764 zł netto (na podstawie dochodów z roku poprzedzającego okres zasiłkowy).  

W przypadku gdy łączny dochód rodziny osoby sprawującej opiekę oraz rodziny osoby wymagającej opieki w  przeliczeniu na  osobę  przekracza  kwotę uprawniającą daną osobę do specjalnego zasiłku opiekuńczego o kwotę niższą lub równą kwocie odpowiadającej najniższemu zasiłkowi rodzinnemu przysługującemu w okresie, na który jest ustalany, specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje, jeżeli przysługiwał w poprzednim  okresie  zasiłkowym. W przypadku przekroczenia dochodu w kolejnym roku kalendarzowym  specjalny zasiłek  opiekuńczy nie przysługuje.”

Ile wynosi specjalny zasiłek opiekuńczy? 

Na dzień 1 stycznia 2021 r. specjalny zasiłek opiekuńczy wynosi 620 zł miesięcznie. 

Wymagane dokumenty 

• wniosek o specjalny zasiłek opiekuńczy (SR-4) do pobrania na stronie OPS Gliwice lub osobiście 

https://opsgliwice.pl/formy-pomocy/dziecko-i-rodzina/swiadczenia-rodzinne-opiekuncze-oraz z-funduszu-alimentacyjnego/specjalny-zasilek-opiekunczy/ 

• oświadczenie członków rodziny o dochodzie niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych osiągniętym w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy (oświadczenie wyłącznie w przypadku osiągnięcia dochodów nieopodatkowanych), 
• Katalog dochodów nieopodatkowanych wyszczególniony jest w dokumencie (najczęściej to alimenty, świadczenia z funduszu alimentacyjnego, stypendia, ulga na dziecko zgodnie z art. 27f ust. 8-10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych itd.) 

W przypadku uzyskiwania dochodu nieopodatkowanego na dziecko (np. świadczenia z funduszu alimentacyjnego) wnioskodawca wypisuje imię i nazwisko dziecka, wskazuje kwotę dochodu i podpisuje się jako przedstawiciel dziecka. 

• orzeczenie o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji (p.7) oraz konieczność stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji (p.8) lub orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, wydane przez inny organ niż Zespół do Spraw Orzekania Niepełnosprawności. 
• dokumentacja związana z przebiegiem zatrudnienia w związku z koniecznością ustalenia z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych opłaconego okresu składkowego oraz nieskładkowego wnioskodawcy,
• dokumenty potwierdzające sytuację dochodową wszystkich pełnoletnich członków rodziny, 
• oświadczenia (jw.), niezbędne do ustalenia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego. 

Wypełniony wniosek wraz z wszystkimi załącznikami należy złożyć w formie papierowej w OPS Gliwice lub w formie elektronicznej za pośrednictwem portalu: 

https://wnioski.mpips.gov.pl/ewnioski/index.eup 

Dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka z niepełnosprawnością 

Komu przysługuje? 

Dodatek przysługuje m.in. rodzicom/opiekunom wychowującym niepełnosprawne dziecko, otrzymującym zasiłek rodzinny. Dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka z niepełnosprawnością przeznaczony jest na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z kształceniem i rehabilitacją dziecka: 

• do ukończenia 16 roku życia, jeżeli ma orzeczenie o niepełnosprawności, 
• powyżej 16 roku życia do ukończenia 24 roku życia, jeżeli ma orzeczenie o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności. 

Czy jest uzależniony od wysokości dochodu? 

Tak

W przypadku, gdy członkiem rodziny jest dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o umiarkowanym albo o znacznym stopniu niepełnosprawności, zasiłek rodzinny przysługuje, jeżeli przeciętny miesięczny dochód rodziny w przeliczeniu na osobę, albo dochód osoby uczącej się nie przekracza kwoty 764,00 zł (w innych przypadkach kwota ta wynosi 674 zł). 

W przypadku przekroczenia kwoty uprawniającej daną rodzinę do zasiłku rodzinnego, o której mowa w ust.3 ustawy o świadczeniach rodzinnych, zasiłek rodzinny i dodatki do zasiłku rodzinnego przysługują w wysokości różnicy między łączną kwotą zasiłków rodzinnych wraz z dodatkami,  o której mowa w ust.3,  a kwotą, o którą został przekroczony dochód rodziny.

Ile wynosi dodatek do zasiłku z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka z niepełnosprawnością? 

Na dzień 1 stycznia 2021 r. wynosi: 

• 90,00 zł miesięcznie na dziecko w wieku do ukończenia 5 roku życia 
• 110,00 zł miesięcznie na dziecko w wieku powyżej 5 roku życia do ukończenia 24 roku życia. 

Wymagane dokumenty 

• wniosek o zasiłek rodzinny wraz z dodatkami do pobrania na stronie OPS Gliwice lub osobiście 

https://opsgliwice.pl/formy-pomocy/dziecko-i-rodzina/swiadczenia-rodzinne-opiekuncze-oraz%20z-funduszu-alimentacyjnego/zasilek-rodzinny-oraz-dodatki-zasilku-rodzinnego/

• oświadczenie członków rodziny o dochodzie niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych osiągniętym w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy (oświadczenie wyłącznie w przypadku osiągnięcia dochodów nieopodatkowanych), 
• Katalog dochodów nieopodatkowanych wyszczególniony jest w dokumencie (najczęściej to alimenty, świadczenia z funduszu alimentacyjnego, stypendia, ulga na dziecko zgodnie z art. 27f ust. 8-10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych itd.) 

W przypadku uzyskiwania dochodu nieopodatkowanego na dziecko (np. świadczenia z funduszu alimentacyjnego) wnioskodawca wypisuje imię i nazwisko dziecka, wskazuje kwotę dochodu i podpisuje się, jako przedstawiciel dziecka. 

• dokumenty potwierdzające stan cywilny wnioskodawcy: 
• panna/kawaler oraz osoba pozostająca w związku małżeńskim – brak dokumentu,
• osoba przebywająca w separacji – prawomocny wyrok sądu orzekający separację małżeństwa,
• osoba rozwiedziona – prawomocny wyrok sądu orzekający rozwód,
• wdowa/wdowiec – akt zgonu współmałżonka.
• odpis zupełny akt urodzenia dziecka – w przypadku, gdy ojciec dziecka jest nieznany,
• odpis zupełny lub skrócony aktów zgonu rodziców,
• -dokumenty potwierdzające sytuację dochodową wszystkich pełnoletnich członków rodziny,
• inne dane:

Alimenty:

• odpis podlegającego wykonaniu orzeczenia sądu zasądzającego alimenty na rzecz osób w rodzinie lub poza rodziną, lub odpis protokołu posiedzenia zawierającego treść ugody sądowej, lub odpis zatwierdzonej przez sąd ugody zawartej przed mediatorem, zobowiązującej do alimentów na rzecz osób w rodzinie lub poza rodziną, 
• przekazy lub przelewy pieniężne dokumentujące wysokość zapłaconych alimentów, jeżeli członkowie rodziny są zobowiązani orzeczeniem sądu, ugodą sądową lub ugodą zawartą przed mediatorem do ich płacenia na rzecz osoby spoza rodziny.
  W przypadku, gdy osoba uprawniona nie otrzymała alimentów albo otrzymała je w wysokości niższej od ustalonej w orzeczeniu sądu, ugodzie sądowej lub ugodzie zawartej przed mediatorem:

• zaświadczenie organu prowadzącego postępowanie egzekucyjne o całkowitej lub częściowej bezskuteczności egzekucji alimentów, a także o wysokości wyegzekwowanych alimentów, lub 
• informację właściwego sądu lub właściwej instytucji o podjęciu przez osobę uprawnioną czynności związanych z wykonaniem tytułu wykonawczego za granicą albo o niepodjęciu tych czynności, w szczególności w związku z brakiem podstawy prawnej do ich podjęcia lub brakiem możliwości wskazania przez osobę uprawnioną miejsca zamieszkania dłużnika alimentacyjnego za granicą, jeżeli dłużnik zamieszkuje za granicą. 
• oświadczenia, niezbędne do ustalenia prawa do zasiłku rodzinnego oraz dodatków do zasiłku rodzinnego. 

Wypełniony wniosek wraz z wszystkimi załącznikami należy złożyć w formie papierowej w OPS Gliwice lub w formie elektronicznej za pośrednictwem portalu: 

https://wnioski.mpips.gov.pl/ewnioski/index.eup 

Opieka wytchnieniowa 

Komu przysługuje? 

Rodzicom i opiekunom sprawującym bezpośrednią opiekę nad: 

1) dziećmi z orzeczeniem o niepełnosprawności 

2) osobami ze znacznym stopniem niepełnosprawności oraz orzeczeniami równoważnymi. W pierwszej kolejności uwzględnia potrzeby członków rodzin lub opiekunów sprawujących bezpośrednią opiekę nad dzieckiem z orzeczeniem o niepełnosprawności lub osobą ze znacznym stopniem niepełnosprawności, lub z orzeczeniem równoważnym, która: 

• ma niepełnosprawność sprzężoną/złożoną, 
• wymaga wysokiego poziomu wsparcia, 
• stale przebywa w domu, tj. nie korzysta z ośrodka wsparcia lub placówek pobytu całodobowego, np. ośrodka szkolno-wychowawczego czy internatu. 

Gmina bierze pod uwagę stan zdrowia i sytuację życiową uczestników Programu. W celu rzetelnej kwalifikacji uczestników Programu został wprowadzony pomiar ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu oraz zakresu niezbędnego wsparcia. 

Na 2021 rok Miastu Gliwice przyznano środki na realizację opieki wytchnieniowej w 11 rodzinach z dziećmi z niepełnosprawnością. 

Czy jest uzależnione od dochodu? 

Raczej nie (w 2019 roku wymagano szczegółowych rozliczeń dochodu i wydatków)

Ile wynosi? 

Gliwice dostaną połowę wnioskowanych środków. W 2019 i 2020 r. – 240 godzin na rok na rodzinę.
Liczba rodzin objętych programem w danym roku jest uzależniona od przyznanych na ten cel środków.

Wymagane dokumenty 

1. Karta zgłoszenia do Programu „Opieka wytchnieniowa” – edycja 2021 – zał. nr 8 do Programu 
2. Karta pomiaru niezależności funkcjonalnej wg zmodyfikowanych kryteriów oceny – Skali FIM – załącznik nr 7 do Programu – uzupełnia lekarz rodzinny/lekarz rehabilitacji medycznej/ fizjoterapeuta/pielęgniarka: 

• jeśli wynik takiego badania wyniesie od 18 do 75 punktów (wg zmodyfikowanej punktacji) wówczas usługa opieki wytchnieniowej w pierwszej kolejności powinna trafić właśnie do członka rodziny lub opiekuna sprawującego bezpośrednią opiekę nad taką osobą niepełnosprawną; 
• nie jest dokumentem obowiązkowym, jednak w przypadku dużej liczby zgłoszeń uczestnicy Programu posiadający tę Kartę będą mieć zapewniony dostęp do usługi opieki wytchnieniowej w pierwszej kolejności. 

 

Oba dokumenty do pobrania ze strony: 

http://www.niepelnosprawni.gov.pl/a,1135,komunikat-o-ogloszeniu-programu-opieka-wytchnie niowa-edycja-2021 

Wypełnione dokumenty należy złożyć w formie papierowej w OPS Gliwice lub w formie elektronicznej za pośrednictwem portalu: 

https://wnioski.mpips.gov.pl/ewnioski/index.eup 

Formy realizacji usługi w Gliwicach 

1. W Gliwicach usługi wytchnieniowe świadczone są w ramach pobytu dziennego w miejscu zamieszkania osoby niepełnosprawnej – limit 240 godzin; 
2. Możliwość skorzystania ze specjalistycznego poradnictwa psychologicznego dla 4 rodzin – limit 20 godzin; 
3. Usługi opieki wytchnieniowej mogą świadczyć: 

• osoby posiadające dyplom potwierdzający uzyskanie kwalifikacji w zawodzie asystent osoby niepełnosprawnej/pielęgniarka lub innym, zapewniającym realizację usługi opieki wytchnieniowej w zakresie adekwatnym do indywidualnych potrzeb osoby niepełnosprawnej; 
• osoby z przynajmniej średnim wykształceniem, posiadające co najmniej roczne, udokumentowane doświadczenie w udzielaniu bezpośredniej pomocy/opieki osobom niepełnosprawnym. 

Podstawą prawną corocznego (od 2019 r.) programu dotyczęcego opieki wytchnieniowej jest art. 7 ust. 5 ustawy o Funduszu Solidarnościowym. 

Powyższe informacje przedstawiają informacje Programu “Opieka wytchnieniowa” – edycja 2021. 

 

Specjalistyczne usługi opiekuńcze (SUO) 

Komu przysługują? 

W Gliwicach SUO realizowane są jedynie dla osób z zaburzeniami psychicznymi. SUO realizowane są przez specjalistów zatrudnionych w Ośrodku Pomocy Społecznej w Gliwicach. Lokalnie przysługują “z niepisanej zasady” dorosłym, jednak w wyjątkowych przypadkach są świadczone dla dzieci i młodzieży z zaburzeniami psychicznymi, pozbawionych dostępu do zajęć rehabilitacyjnych i rewalidacyjno–wychowawczych, jeśli nie ma możliwości uzyskania dostępu do zajęć świadczonych przez inne zobowiązane podmioty. 

Jaki jest koszt i czy jest uzależnione od dochodu? 

Pełna stawka odpłatności za godzinę SUO wynosi 42,50 zł. – dane na 01.01.2021

Wysokość ponoszonych kosztów za korzystanie z SUO jest zależna od: 

• dochodu osoby lub rodziny korzystającej z usług, 
• wysokości stawki godzinowej za usługi, 
• ilości godzin świadczonych usług. 

Wysokość ponoszonych kosztów jest ustalana w oparciu o tabelę dostępną pod linkiem: 

https://opsgliwice.pl/formy-pomocy/niepelnosprawnosc/specjalistyczne-uslugi-opiekuncze/

Formy realizacji 

Usługi realizowane w Gliwicach najczęściej polegają na: 

• asystowaniu i pomocy w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych oraz trenowaniu umiejętności niezbędnych do samodzielnego zaspokajania potrzeb bytowych, 
• wspólnym organizowaniu i spędzanie czasu, 
• korzystaniu z usług różnych instytucji, 
• pomocy w załatwianiu spraw urzędowych, pomocy i wspieraniu w uzyskaniu zatrudnienia, wsparciu i interwencjach psychospołecznych. 

Wymagane dokumenty 

1. Opinia ze szkoły/przedszkola. 
2. Zaświadczenie od lekarza psychiatry/neurologa. 

Oba dokumenty do pobrania ze strony: 

https://opsgliwice.pl/formy-pomocy/niepelnosprawnosc/specjalistyczne-uslugi-opiekuncze/ 

Wypełnione dokumenty należy złożyć w formie papierowej w OPS Gliwice lub w formie elektronicznej za pośrednictwem portalu: 

https://wnioski.mpips.gov.pl/ewnioski/index.eup 

Dofinansowanie z Państwowego Funduszu Rehabilitacji
Osób Niepełnosprawnych PFRON

W ten sposób można sfinansować (najczęściej częściowo) konkretne wydatki związane z niepełnosprawnością. 

Co m.in. może objąć dofinansowanie? 

• turnusy rehabilitacyjne, 
• usuwanie barier architektonicznych (podjazdy, windy), 
• likwidacja barier w komunikowaniu się i technicznych 
• zakup sprzętu ortopedycznego, rehabilitacyjnego oraz środków pomocniczych (np. aparaty słuchowe, wózki inwalidzkie). 

Więcej informacji znajdziesz tu:

https://opsgliwice.pl/dofinansowania-ze-srodkow-pfron/

Wymagane dokumenty 

Wnioski o dofinansowanie można składać w formie papierowej w Biurze Obsługi Środków PFRON OPS Gliwice (mieszkańcy Gliwic) lub  Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie  – PCPR  właściwym ze względu na miejsce zamieszkania osoby z niepełnosprawnością (mieszkańcy powiatu gliwickiego) lub w formie elektronicznej za pośrednictwem Systemu Obsługi Wsparcia (SOW umożliwia złożenie wniosku w ramach programu “Aktywny Samorząd” oraz w ramach środków algorytmowych wyłącznie o dofinansowanie pobytu na turnusie oraz dofinansowania/refundacji przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych.) dostępnego pod adresem: 

https://portal-sow.pfron.org.pl/opencms/export/sites/pfron-sow/sow

Czy dofinansowanie jest uzależnione od dochodu? 

Tak 

Wnioski do pobrania znajdziesz tu: 

https://opsgliwice.pl/formy-pomocy/niepelnosprawnosc/biuro-obslugi-srodkow-pfron/wsparcie-ze-srodkow-pfron/wnioski-do-pobrania/

i tu:

https://pcpr-gliwice.pl/druki-pomoc-dla-osob-z-niepelnosprawnoscia-i-starszych/ 

WAŻNE!
Dodatkowe wsparcie możesz uzyskać w ramach odrębnego corocznie odnawianego pilotażowego programu AKTYWNY SAMORZĄD.  Zakres wsparcia na dany rok w ramach tego programu może ulec zmianie. Szczegółowe informacje dotyczące programu Aktywny Samorząd na rok 2021 znajdziesz tu:

https://opsgliwice.pl/pilotazowy-program-aktywny-samorzad-2021/

i tu:

https://portal-sow.pfron.org.pl/opencms/export/sites/pfron-sow/sow

Wsparcie w ramach NFZ

Czym jest refundacja NFZ?

Refundacja to możliwość nabycia leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, których koszt częściowo lub w całości pokrywa Narodowy Fundusz Zdrowia.

Zasady refundacji opisuje Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie z dnia 29 maja 2017 r. (Dz. U. 2017 poz. 1061 z późn. zm.). Warto wiedzieć, że nieliczne zapisy Rozporządzenia zostały zmienione na mocy Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 stycznia 2018 r.

Na co można uzyskać refundację NFZ?

Refundacja wyrobów medycznych
Zlecenie na wyroby medyczne wystawia najczęściej lekarz, ale może je wystawić także pielęgniarka, położna, fizjoterapeuta lub inna uprawniona osoba. Od 1 stycznia 2021r. obowiązują nowe wzory zleceń na zaopatrzenie w wyroby medyczne oraz zlecenia naprawy wyrobu medycznego (np. wózki inwalidzkie, aparaty słuchowe, cewniki, środki pomocnicze). Uprawnienia pacjenta do danego wyrobu medycznego mogą być potwierdzone w systemie elektronicznym przez lekarza lub inną osobę uprawnioną, która zlecenie wystawia (w przychodni, w szpitalu). Dzięki temu pacjent od razu może udać się z potwierdzonym zleceniem do sklepu lub apteki, bez konieczności wizyty w NFZ. Wyroby medyczne można zakupić w punktach, które mają podpisaną umowę z NFZ na realizację zaopatrzenia w wyroby medyczne.

Refundacja aparatów słuchowych

Dzieci oraz osoby do ukończenia 26. roku życia z niedosłuchem przekraczającym 30 dB raz na 3 lata mogą liczyć na refundację 1 lub 2 aparatów słuchowych na przewodnictwo powietrzne w limicie 2000 zł, bądź kostne w limicie 1800 zł, z wkładem własnym 0 proc.

Refundacja sprzętu rehabilitacyjnego

Za sprzęt rehabilitacyjny refundowany przez NFZ można uznać wszelkie wyroby medyczne ułatwiające powrót do zdrowia lub poprawiające jakość życia pacjentów zmagających się z chorobą. Warto pamiętać, że jeżeli zakup danego wyrobu rehabilitacyjnego nie jest objęty refundacją (np. łóżka rehabilitacyjnego), można postarać się o dofinansowanie z PFRON.

Refundacja na sprzęt ortopedyczny

Z uwagi na częstotliwość chorób układu ruchu, dzieci niepełnosprawne stosunkowo często korzystają z dofinansowania na zaopatrzenie ortopedyczne. NFZ może częściowo lub całości pokryć koszty takiego sprzętu, jak m.in. protezy kończyn, kule, gorsety i ortezy, pasy stabilizujące, szyny ortopedyczne, a nawet obuwie i wkładki ortopedyczne.

Refundacja konsultacji i rehabilitacji

W Gliwickim Ośrodku Adaptacyjno-Rehabilitacyjnym przy ul. Słowackiego 58. GOAR odbywa się rehabilitacja dzieci z orzeczeniem
niepełnosprawności, finansowana w ramach NFZ od 0 do 3 roku życia, a w przypadku ciężkich chorób neurologicznych do 7 roku
życia.

Jaki rodzaj opieki jest finansowany ze środków NFZ?

Pielęgniarska opieka długoterminowa domowa

Aby skorzystać z tego świadczenia, koniecznie posiadać trzeba skierowanie od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego oraz kartę oceny pacjenta do objęcia pielęgniarską opieką długoterminową domową (pielęgniarska opieka długoterminowa domowa przysługuje pacjentom, którzy w ocenie skalą Barthel otrzymali 40 punktów lub mniej).

Zespół długoterminowej opieki domowej dla dorosłych, dzieci i młodzieży wentylowanych mechanicznie

Świadczenie to skierowane jest do pacjentów z niewydolnością oddechową, którzy wymagają inwazyjnej lub nieinwazyjnej, ciągłej lub okresowej terapii oddechowej, i którzy jednocześnie nie muszą przebywać na oddziałach intensywnej terapii lub w zakładach udzielających całodobowych świadczeń zdrowotnych.

Aby skorzystać z tego świadczenia potrzebne są:

– skierowanie od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego;
– karta informacyjna leczenia szpitalnego;
– wyniki badań;
– kwalifikacja do objęcia opieką w warunkach domowych, wystawiona przez lekarza specjalistę anestezjologii i intensywnej terapii lub lekarza specjalistę chorób płuc zatrudnionego w szpitalu, w którym pacjent zakończył leczenie.

Zakłady opiekuńczo-lecznicze i pielęgnacyjno-opiekuńcze

Świadczenie przysługujące pacjentom wymagającym całodobowych świadczeń pielęgnacyjnych, opiekuńczych i rehabilitacyjnych, którzy powinni kontynuować leczenie oraz pacjentom niewymagającym hospitalizacji na oddziale szpitalnym, którzy w ocenie skali poziomu samodzielności (skala Barthel) otrzymali 40 punktów lub mniej.

Usługi stomatologiczne finansowane ze środków NFZ

Osobom niepełnosprawnym do ukończenia 16. roku życia oraz osobom niepełnosprawnym w stopniu umiarkowanym i znacznym od ukończenia 16. do ukończenia 18. roku życia, jeżeli wynika to ze wskazań medycznych, przysługują kompozytowe materiały światłoutwardzalne do wypełnień oraz znieczulenie ogólne przy wykonywaniu świadczeń gwarantowanych, z wyłączeniem procedury wizyty niepowiązanej z innymi świadczeniami gwarantowanymi (pierwszej wizyty dzieci do ukończenia 6. roku życia).

Osobom niepełnosprawnym w stopniu umiarkowanym i znacznym, które ukończyły 18. rok życia, jeżeli wynika to ze wskazań medycznych, przysługują znieczulenie ogólne i kompozytowe materiały światłoutwardzalne do wypełnień.

Placówki stomatologiczne wykonujące usługi w ramach NFZ osobom niepełnosprawnym:

Poradnia Stomatologiczna “Dental Service- A.Kanas, Z. Cząstkiewicz” Sp.z o.o
ul.Zygmunta Krasińskiego 25a,
40-019 Katowice
tel. 322 562 985

Poradnia Stomatologiczna Jawi-Med-Macura Spółka Jawna
ul. Pokoju 8a, 41-709 Ruda Śląska
tel. 322 442 043

Poradnia Stomatologiczna – leczenie w znieczuleniu ogólnym
Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej Przychodnia Medycyny Rodzinnej Sp.z o.o
ul. Bytomska 5, 41-600 Świętochłowice
tel. 327 702 232

Poradnia Chirurgii Stomatologicznej “Rudziński i partnerzy” lekarze stomatolodzy – Spółka partnerska
ul. Andersena 1, 42-200 Częstochowa
tel. 343 254 703

ULGA REHABILITACYJNA 

Co to jest ulga rehabilitacyjna i komu przysługuje? 

Ulga rehabilitacyjna polega na odliczeniu od dochodu kwoty wydatkowanej na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Z ulgi mogą korzystać zarówno osoby z niepełnosprawnością, jak również osoby, na których utrzymaniu pozostawała osoba z niepełnosprawnością w danym roku podatkowym. 

Jakie są rodzaje wydatków podlegających odliczeniu? 

Wydatki nielimitowane kwotowo (od dochodu można odliczyć całą kwotę wydatku): 

• adaptacja i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 
• przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 
• zakup i naprawa indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego; 
• zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 
• odpłatny pobyt na turnusie rehabilitacyjnym; 
• odpłatny pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
• opieka pielęgniarska w domu nad osobą z niepełnosprawnością w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób z niepełnosprawnością zaliczonych do I grupy inwalidztwa; 
• opłacenie tłumacza języka migowego; 
• kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia; 
• odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
• osoby z niepełnosprawnością
• karetką transportu sanitarnego;
• osoby z niepełnosprawnością zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa oraz dzieci z niepełnosprawnością do lat 16, również innymi niż karetka środkami transportu sanitarnego;

• odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
• na turnusie rehabilitacyjnym;
• w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, zakładach rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych;
• na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami oraz dzieci osób z niepełnosprawnością, które nie ukończyły 25. roku życia.

 

Wydatki limitowane kwotowo (odliczyć można maksymalnie kwotę 2280 zł): 

• opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidzkiej oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidzkiej;
• utrzymanie psa asystującego; 
• wydatki na samochód – używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby z niepełnosprawnością albo osoby mającej na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. 

Wydatki na leki (można odliczyć nadwyżkę wydatków ponad 100 zł miesięcznie) 

Jakie wydatki nie podlegają odliczeniu? 

Odliczeniu nie podlegają wydatki, które zostały już w całości sfinansowane z innych źródeł (np. przez PFRON).

KARTA PARKINGOWA 

Komu przysługuje? 

• osobie z niepełnosprawnością zaliczoną do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się;
• osobie niepełnosprawnej, która nie ukończyła 16 roku życia, mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się;
• placówce zajmującej się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych, mających znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się. 

WAŻNE! W orzeczeniu o niepełnosprawności, o stopniu niepełnosprawności lub o wskazaniach do ulg i uprawnień, musi być wskazanie do wydania karty parkingowej, w przeciwnym wypadku karta parkingowa nie zostanie wydana. 

Dodatkowo, orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności musi mieć jeden z symboli, który oznacza przyczynę niepełnosprawności: 

• 04-O (choroby narządu wzroku); 
• 05-R (upośledzenie narządu ruchu); 
• 10-N (choroba neurologiczna). 

 

Jakie uprawnienia daje karta parkingowa? 

Osoba z niepełnosprawnością legitymująca się kartą parkingową, kierująca pojazdem samochodowym oznaczonym tą kartą, może nie stosować się do niektórych znaków drogowych dotyczących zakazu ruchu lub postoju (np. może parkować na tzw. „kopertach”). Dotyczy to także kierującego pojazdem, który przewozi osobę niepełnosprawną legitymującą się kartą parkingową. 

Wymagane dokumenty 

• wniosek o wydanie karty parkingowej (druk wniosku dostępny jest w siedzibie lub na stronie internetowej powiatowego/miejskiego zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności);
• oryginał prawomocnego orzeczenia o niepełnosprawności/stopniu niepełnosprawności/o wskazaniach do ulg i uprawnień (do wglądu);
• potwierdzenie opłaty za wydanie karty parkingowej w kwocie 21 zł;
• zdjęcie osoby, dla której ma zostać wydana karta (zgodnie z aktualnymi wymogami);
• ewentualnie upoważnienie do odbioru karty (jeśli inna osoba ma odebrać kartę w imieniu wnioskodawcy).

 

Jak uzyskać kartę parkingową? 

 

1. Złóż wypełniony wniosek wraz z wymaganymi dokumentami w powiatowym/miejskim zespole ds. orzekania o niepełnosprawności. Wniosek należy podpisać w obecności przewodniczącego zespołu albo osoby przez niego upoważnionej. 
2. W terminie 30 dni kalendarzowych od złożenia wniosku zespół informuje, czy wniosek został rozpoznany pozytywnie (wraz z informacją o dacie i miejscu odbioru karty), czy negatywnie (bez możliwości odwołania). W tym terminie zespół może również wezwać do uzupełnienia braków wniosku w wyznaczonym terminie. Jeśli braki te nie zostaną uzupełnione, wniosek nie zostanie rozpoznany. 
3. Odbierz kartę osobiście lub za pośrednictwem upoważnionej osoby. 
4. Włóż kartę za przednią szybę swojego pojazdu w taki sposób, aby widoczny był jej numer i data ważności.

JAK POZYSKIWAĆ 1% PODATKU

I DAROWIZNY NA RZECZ SWOJEGO DZIECKA? 

Kto dodatkowo niesie pomoc na rzecz osób niepełnosprawnych? 

Organizacje pozarządowe, w tym przede wszystkim fundacje i stowarzyszenia, których działalność statutowa obejmuje organizowanie i niesienie pomocy na rzecz osób niepełnosprawnych. Mogą one wspierać osoby niepełnosprawne poprzez przekazywanie funduszy na ich leczenie, rehabilitację, zakup lekarstw, sprzętu medycznego, pomocy edukacyjnych i na inne specjalne potrzeby. 

Jak uzyskać wsparcie organizacji pozarządowych? 

Warunkiem objęcia działalnością statutową fundacji jest zawarcie pisemnego porozumienia z fundacją. 

Na mocy zawartego porozumienia, fundacja udostępnia swoim podopiecznym rachunki bankowe do wpłat środków pieniężnych pochodzących z darowizn otrzymywanych przez fundację z przeznaczeniem na rzecz konkretnego podopiecznego oraz wpłat 1% podatku. 

Czym się kierować przy wyborze fundacji czy stowarzyszenia? 

WAŻNE! 1 % podatku można pozyskiwać tylko za pośrednictwem organizacji pozarządowej, która posiada status organizacji pożytku publicznego (OPP). 

Inne sposoby pozyskiwania środków finansowych 

Podopieczni mogą pozyskiwać środki pieniężne także poprzez darowizny i zbiórki publiczne. 

Jak korzystać ze zgromadzonych środków? 

Środki pieniężne na rzecz podopiecznego są gromadzone na rachunkach bankowych fundacji i przeznaczane są na zaspokajanie indywidualnych potrzeb tego podopiecznego, o których mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej. 

Wydatkowanie środków pieniężnych zgromadzonych na rzecz podopiecznego na rachunkach bankowych fundacji następuje każdorazowo w postaci: 

• refundacji kosztów poniesionych na rzecz podopiecznego, na podstawie przedłożonych przez rodzica lub opiekuna rachunków, faktur lub innych dowodów księgowych
• bezpośredniego opłacenia ich wystawcom. 

URZĄD MIASTA GLIWICE 

Wydział Zdrowia i Spraw Społecznych
Zwycięstwa 11
tel. 32 239-12-59
e-mail: zd@um.gliwice.pl

Realizowana pomoc:

• Koordynacja zadań z zakresu pomocy osobom niepełnosprawnym realizowanych w mieście,
• Pomoc osobom niepełnosprawnym w rozwiązywaniu problemów związanych z niepełnosprawnością,
• Współpraca z organizacjami pozarządowymi i fundacjami działającymi na rzecz osób niepełnosprawnych,
• Realizacja zadań zgodnie z przyjętym „Program Działań na Rzecz Osób Niepełnosprawnych dla Miasta Gliwice na lata 2021-2025”.

Wydział Edukacji Urzędu Miejskiego w Gliwicach
Jasna 31A
tel. 32-338-64-62
e-mail: ed@um.gliwice.pl

Pomoc udzielana w zakresie:

• zapewnienia dzieciom niepełnosprawnym zamieszkałym na terenie miasta bezpłatnego transportu do najbliższego przedszkola, innej formy wychowania przedszkolnego, szkoły podstawowej, gimnazjum, szkoły ponadgimnazjalnej lub ośrodka, w którym realizują obowiązek szkolny i obowiązek nauki oraz bezpłatną opiekę w czasie przewozu. Bezpłatny transport jest również zapewniony dzieciom i młodzieży, których droga z domu do szkoły w obwodzie zamieszkania, przekracza ustawową odległość.

Wniosek do pobrania dostępny na stronie:

https://edukacja.gliwice.eu/node/41784

• organizacji kształcenia specjalnego – na wniosek rodziców dziecka posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, zamieszkałego na terenie miasta Gliwice, zapewnia się odpowiednią formę kształcenia, uwzględniając rodzaj niepełnosprawności.

Wniosek do pobrania dostępny na stronie:

https://bip.gliwice.eu/wniosek-o-zapewnienie-odpowiedniej-formy-ksztalcenia-specjalnego

Biuro Obsługi Interesantów
tel. 32 239-11-09

Pomoc udzielana osobom niepełnosprawnym:

• Informacja na temat m.in. dofinansowań udzielanych przez PFRON, udzielanych świadczeń z pomocy społecznej, działań Domów Pomocy Społecznej, Zakładów Pracy Chronionej, Warsztatów Terapii Zajęciowej, Zakładu Aktywności Zawodowej.
• Wydawanie druków na określenie stopnia niepełnosprawności, legitymacji, karty parkingowej – informacja o zasadach wydawania kart parkingowych, utworzenia miejsc parkingowych dla niepełnosprawnych w miejscu zamieszkania.
• Informacja na temat podstawowych uprawnień i ulg przysługujących osobom niepełnosprawnym.
• Pomoc osobom głuchoniemym w załatwianiu spraw urzędowych – język migowy.